ஆறிலும் சாவு நூறிலும் சாவு

மகாபாரதத்தில் கர்ணனின் தாய் குந்திதேவி பாண்டவர்களுடன் கர்ணனை சேர்ந்து கொள்ளுமாறு கேட்கின்றாள். அப்போது தான் பாண்டவர்களுடன் சேர்ந்து ஆறாவதாக வந்தாலும் தனக்கு சாவு நிச்சயம். கொளரவர்கள் நூறு பேருடன் சேர்ந்திருந்தாலும் சாவு நிச்சயம். எனவே செய்நன்றிக் கடனுக்காக தான் கௌரவர்களுடனேயே இருந்து விடப் போவதாக கர்ணன் கூறுகின்றான். அதாவது ஐந்து பேருடன் ஆறாவதாகச் சேர்ந்தாலும் சாவுதான். நூறு பேர் கௌரவர்களுடன் இருந்தாலும் சாவுதான் என்பதுதான் அது. ஆனால் ஆறிலும் சாவு நூறிலும் சாவு என்பது இன்று வயதைக் குறிப்பதாக அர்த்தப்பட்டு விட்டது.

நன்றி - ஈழமுரசு (23-29-Sep2004)

உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிர்க்கு அழகு.

வயிறு தொப்பையாக இல்லாமல், சுருங்கி.. அதாவது ஒட்டி இருத்தல் பெண்களுக்கு அழகு என்பதாகத்தான், இதன் பொருளை எல்லோரும் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இதன் உண்மைப் பொருள்
உண்டி என்பது சாப்பாடு. சாப்பாடு செய்வதற்கான நேரம் அதிகமாகும் பட்சத்தில, பெண்கள் சமையலறையிலேயே முடங்கி விடுகிறார்கள். இதனால் இவர்கள் மற்றைய விடயங்களிலிருந்து பின்னுக்குப் போய் விடுகிறார்கள். இந்த நிலை மாறுவதற்கு அவர்கள் சுவையான சமையலை குறுகிய நேரத்துக்குள் செய்யக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இதுவே பெண்களுக்கு அழகு.

நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம்

நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம்
கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம்.

நாயைக் கண்டால் அடிப்பதற்குக் கல்லைக் காணவில்லை. கல் இருக்கும் போது நாய் அங்கு இல்லை என்பது போலத்தான் பொருள் கொண்டு இப் பழமொழி தற்போது பிரயோகிக்கப் படுகிறது.

இதன் உண்மைப் பொருள்.
பண்டைக்காலத்தில் அற்புத சிற்பங்கள் வடிக்கப் பட்டன. மாமல்லபுரம், தஞ்சை, காஞ்சி... சிற்பங்கள் இதற்கு எடுத்துக் காட்டாக விளங்கின.. இங்கே ஒரு சிற்பி நாயின் உருவத்தை கல்லில் சிற்பமாக வடித்திருந்தான். அந்த சிற்பத்தை ஒருவன் மிகவும் ரசித்தான். அந்த சுவைஞனைச் சிற்பி கேட்டான் "என் சிற்பம் எப்படி? என்று.

அதற்குச் சுவைஞன் சொன்ன பதில்
நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம்
கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம்.
என்பதாக இருந்தது. அதாவது அதில் நாயைப் பார்த்தால் கல் தெரியவில்லை. கல்லைப் பார்த்தால் நாய் தெரியவில்லை.

இது மனிதரின் பார்வையில்தான் ஒவ்வொன்றும் என்பதைக் குறிக்கிறது.

அமெரிக்கத் தீபாவளி !

-ஆல்பர்ட் - அமெரிக்கா-
இ சங்கமத்திலிருந்து

அமெரிக்கர்களின் அன்றாட வாழ்க்கையில் சற்று மாறுதலை ஏற்படுத்தும் வகையில் ஒரு வெளிச்ச விழா! இந்த அமெரிக்கத் தீபாவளி!!! தலைப்பைக் கண்டதும் அட... அமெரிக்காவில்கூட தீபாவளியா? என்று நீங்கள் முணுமுணுப்பது என் காதில் சற்று உரக்கவே விழுகிறது. இந்த அமெரிக்கத் தீபாவளிக்குப் பெயர் "ஹாலோவீன்."

தீபாவளியைப் போலவே ஹாலோவீனுக்கும் வாழ்த்து அட்டைகளிலிருந்து பூங்கொத்துகள், பரிசுக்கூடைகள், ஹாலோவீன் குக்கீஸ், டாய்ஸ், கேண்டி எனப்படும் மிட்டாய் தினுசுகள், ஸ்டிக்கர்கள், பேனா, பென்சில், ஆடியோ விடியோ காசட்டுகள், வித விதமான முகமூடிகள்(மாஸ்க்குகள்) என கடைகளில் அக்டோபர் மாத துவக்கத்திலேயே படுசுறுசுறுப்பாக வியாபாரம் களைகட்டத் துவங்கிவிடுகிறது. இது தவிர 24மணிநேரமும் இயங்கும் உலகளாவிய வலையகக் கடைகளில் (ஆன் லைன் ஷாப்பிங்) வேறு பிசியாக நடக்கிறது. http://www.halloweenmart.com/ இதெல்லாம் சரித்தான்... தீபாவளின்னா நரகாசுரன் அரக்கன் அழிந்த நாளை மகிழ்ச்சியாகக் கொண்டாடுகிறோம். ஹாலோவீனுக்கு அப்படி எதாவது ஒரு காரணம் இருக்கவேண்டுமே... என்பதுதானே உங்கள் கேள்வி?

ஹாலோவீனுக்கு ஒரு நீண்ட நெடிய வரலாறு உண்டு. எல்லாவற்றையும் சொல்லவேண்டுமானால் ஒரு நீண்ட தொடராகத்தான் எழுத வேண்டும். இறந்தவர்கள் சொர்க்கத்துக்கும் போகாமல் நரகத்துக்கும் போகாமல் ஆவியாக அலைந்து கொண்டிருப்பவர்களை மகிழ்விக்கும் நன்னாள் தான் "ஹாலோவீன்" நாள் என்பது. இப்படிப்பட்ட கெட்ட ஆவிகளை மகிழ்ச்சியடையச் செய்வதன் மூலம் தங்களுக்கு எந்த விதமான பாதிப்புகளும் நேராது என அமர்க்களமாக நம்புகிறார்கள் அமெரிக்கர்கள்!?

ஹாலோவீன் பற்றிய மூலம் அறிய இக்கட்டுரையின் கீழ் ·ப்ளாஷ் பேக் போய் அறிந்துகொள்வோமே...!?

(அப்பாடா...அறுவைகளிலிருந்து தப்பித்தோம் என்கிறீர்களா? )

வினோத அலங்கரிப்புகள்...
வீட்டுவீட்டுக்கு சோளக்காட்டு பொம்மை போல எதாவது ஒரு பொம்மை உருவம் இருக்கும். வீடு தவறமல் பூசணிக்காய் உள்ளங்கையில் வைக்குமளவு சிறிய அளவிலிருந்து ஒரு ஆள் கட்டிப் பிடிக்க முடியாத அளவு ராட்சச பூசணி என இடம் பெற்றிருக்கும். பூசணியை முகம் போல வெட்டி இரவில் வண்ண விளக்குகள் ஒளிர வைத்திருப்பார்கள். பொங்கலுக்கு வீட்டு நுழைவாயிலில் இருபுறமும் தோகையுடன் கூடிய கரும்பு செழித்தெழுந்து நிற்குமே, அது போல காய்ந்த மக்காச் சோளத் தட்டைகளை குவியலாய் நிறுத்தி வைத்திருப்பார்கள். நிலைப்படியில் மரிக்கொழுந்து, மாவிலைத் தோரணம் கட்டியிருப்பதுபோல கலர்கலரான காய்ந்த மக்காச் சோளக் கதிர்கள், காய்ந்த பல்வேறு இலை கொத்துக்களை செருகி வைத்திருப்பார்கள். வீட்டு முகப்பில் சோபாவில் ஒரு எலும்புக்கூடு ஒய்யாரமாக அமர்ந்து கொண்டு புகை பிடித்துக்கொண்டிருக்கும். வீட்டைச் சுற்றியுள்ள மரங்களில் மண்டை ஓடுகள், எலும்புகள் என்று தொங்கிக்கொண்டிருக்கும். இதெல்லாம் எதற்கு?

எல்லாம் நம் இனத்தவர்கள் தான் என்று பேய் பிசாசுகள் விசிட் அடிக்கும் போது தெரிந்து கொள்ளத்தான்?! இரவு நேரங்களில் இதை அறியாத பயந்த சுபாவம் உள்ளவர்கள் போனால் இருதயம் திடீர் பிரேக் போட்டுவிடும். இதுபோன்று வினோதமான அலங்கரிப்புகளில் அமெரிக்க இல்லங்கள் காட்சி தரும். பூசணிக்காய்ப் பண்ணையில் பூசணி வாங்க மக்கள் கியூவில் நின்றதொருகாலம்!

தெருக்கூத்து...
முகங்களில் கருப்புச் சாயம், கண்களைச் சுற்றிக் கலர்கலராக புள்ளி வைத்து, உதட்டுச்சாயம் பூசி, தலைக்கு விக் வைத்துக் கொண்டு ஆண்களும் பெண்களும் பேய்களாக, பிசாசுகளாக, ஆவிகளாக, சூனியக்கார-காரிகளாகமந்திரக்கோல் போன்று வைத்துக்கொண்டு போக்குவரத்து மிகுந்த இடங்களில், பெரிய பெரிய மால்களில்( பெரிய ஷாப்பிங் காம்ப்ளக்ஸ்கள்தான்) பொது மைதானங்களில் திடீர்... திடீர் என்று தோன்றி திகில் ஏற்படுத்துவார்கள். haloveenmakeup.bmp இதெல்லாம் ஒரு ஜாலி..ஜாலியான நிகழ்வுகளாகத்தான் அங்கங்கே நிகழும். மின்னல் வேகத்தில் வந்து அந்தப் பகுதியில் ஒரு கலகலப்பை ஏற்படுத்திவிட்டு வந்த சுவடு தெரியாமல் போயும் விடுவார்கள்.

பேய் மாளிகைகள்...

அமெரிக்காவில் "ஹாலோவீன்" அருங்காட்சியகங்கள் அமைந்துள்ளன. இந்த ஹாலோவீன் அருங்காட்சியகங்களின் விசேஷம் என்னவென்றால் பேய்,பிசாசுகள், ஆவிகளின் கூட்டுக் குடும்பங்கள் வசிப்பகமாகத் திகழுகிறதுதான். காதில் பூச் சுற்றுகிறார் போல் தெரிகிறதா? அமெரிக்காவில் மாநிலம் தவறாமல் ஹாலோவீன் மியூசியங்கள் வருடம் முழுக்க பார்வையிடலாம். மாதிரிக்கு ஒன்றிரண்டைச் சொடுக்கிப்பாருங்கள்.

http://www.salemwitchmuseum.com/
http://www.pleasetouchmuseum.org/

வாருங்கள்... ஒரு ஹாலோவீன் அருங்காட்சியகத்துக்குள் நுழைந்து வருவோமே. பெரிய பெரிய ராட்சச சிலந்திவலைகள் பேய்மாளிகை முகப்பில் நமக்கு வரவேற்புரைக்க, புன்னகைப் பூக்கள் பூத்திருக்கும் பம்ப்கின்களின் (பூசணி) அணிவகுப்பை பார்த்துக்கொண்டே உள்ளே நுழைய முற்பட்டால் ஒரு எலும்புக்கூடு தடுத்து நிறுத்துகிறது. லேசான நடுக்கம் நம் உடம்பில் பரவிப்போக திரும்பிவிடலாமா என்ற நம் யோசிப்பு அதற்குத் தெரிந்துபோக......

" பே மீ சிக்ஸ் " டாலர் என்கிறது.

அப்போதுதான் நுழைவுக்கட்டணம் செலுத்தவேண்டும் என்பது நினைவுக்கு வர கிரடிட் கார்டை நம்மிடம் இருந்து பறிக்காத குறையாக வாங்கி ஆறுடாலரை வரவு செய்து கொண்டு ஏர் இந்தியாமகாராஜாபோல பவ்யமாக குனிந்து உள்ளே போக அனுமதித்தது. கும்மிருட்டாக இருந்த அந்த பேய் மாளிகையில் திடீரென்று பேய்களின் அலறல், அங்கங்கே எரியும் நெருப்புத் துண்டங்கள் போன்ற கண்கள் மட்டும் இங்கும் அங்குமாக நடமாடுவது தெரிந்தது. பளீர் பளீர் என்று மின்னல் மின்ன கோடையிடியாக இடி இடிக்க அந்த மின்னல் வெளிச்சத்தில் கோரமான உருவங்கள் அது ஆவியோ பேயோ அதது சாப்பிட்டுக்கொண்டும், குடித்துக் கொண்டும், நடனமாடிக் கொண்டும், மாடிப் படிகளில் இரண்டு "கோஷ்ட்டுகள்" கோஷ்ட்டி கானமாக ஒருவித சேஷ்டைகளில் ஈடுபட்டிருந்தது.

அடுப்பங்கரைப் பக்கமிருந்து வரும் புகை மண்டலமா? ஆவி மண்டலப் புகையா? என்பது தெரியாமல் வீடு முழுக்கப் பரவி இருந்ததை அறிய முடிந்தது. மாடிமேல் மாடி வைத்துக் கட்டப்பட்டிருந்த அந்த மாடியறை ஒன்றில்.......அந்த மாளிகை யாருக்குச் சொந்தமானது?

எந்த வருடத்திலிருந்து பராமரிக்கப்படுகிறது? போன்ற தகவல்கள் பட்டியலிடப்பட்டிருந்தது. உண்மையில் அந்த வீடு யாருக்குச் சொந்தமோ அந்தப் பேயையும்... ஸாரி... பேய் உடையிலிருந்த அஜானுபாகுவான மனிதரை சந்தித்தபோது அவர் சொன்னார் :- அவருடைய அப்பா காலத்திலிருந்து ஹாலோவீன் தினத்துக்காக வீட்டை அலங்கரித்து அக்டோபர் கடைசி வாரத்தில் பொதுமக்களை சந்தோஷிக்கச் செய்வது வழக்கம். கடந்த பல வருடங்களாக இந்த வீட்டை "கோஷ்ட்"டுகளுக்கான இருப்பிடமாக்கி, நாள்தோறும் பொதுமக்களுக்காக குறிப்பிட்ட நேரத்தில் வருடம் முழுக்க திறந்து வைக்கிறோம். பொதுமக்கள் தரும் கட்டணத்தை வைத்து இதை பராமரித்து வருகிறேன்," என்றார்.

அக்டோபர் மாதத்தில் மட்டுமே இது போன்று மக்கள்பார்வையிடுவதற்காக முழு வீட்டையும் ஹாலோவீனுக்காக தயார் செய்வார்கள். ஆனால் அலபமா, ஜியார்ஜியா, அயோவா, மிசிசிப்பி, நெபராஸ்கா, ஒஹையோ, ரோடிஐலண்ட், டெக்சாஸ், கலி·போர்னியா, இல்லிநாய்ஸ், லூசியானா, மாண்டனா, வடக்கு கரோலினா, பென்சில்வேனியா, டென்னஸ்ஸி, வாஷிங்டன் ஆகிய 16 மாநிலங்களில் தனி நபர்களால் நிர்வகிக்கப்படும் " ஹாலோவீன் காட்சியகங்கள் " வருடம் முழுக்க இயங்குவதாக தெரிவித்தார். யாரோ நமது பின் மண்டையில் பட்டென்று அடிக்க 'ஷாக்' ஆகி திரும்பிப் பார்த்தால் திருவாளர் வவ்வால்தான் பறந்து போகும்போது அப்படிச் செய்துவிட்டுப் போயிருக்கிறார் என்று தெரிந்தது. இடத்தைக் காலி செய்ய இதுவே தருணம் என்று ஆவியிடம் ...ஸாரி...அவரிடம் தாங்க்ஸ் சொல்லி விட்டு அங்கிருந்து நழுவினோம்.

எங்கும் கோலாகலம்...
ஆவிகளுக்குப் பிடித்த இருட்டுப் பொழுதுகளில் அங்கிங்கெனாதபடி எங்கும் ஆனந்தப் பெருவெள்ளத்தில் மக்கள்ஆழ்ந்துபோகிறார்கள். வாழ்க்கை வாழ்ந்துபடுவதற்கே என்கிற சித்தாந்தத்துக்கு உதாரணமானவர்கள் அமெரிக்கர்கள். ஹாலோவீன் தினத்தை பிரதிபலிக்கிற விதவிதமான வண்ண உடைகளில் இரவுவிடுதிகளை நிறைத்துக் கொண்டு ஆட்டமும் பாட்டமும், கேளிக்கைகளில் தங்களைத் தற்காலிகமாக மறந்து உல்லாசிக்கிறார்கள். ராஜராஜாக்கள், கோமாளிகள் என்ற முகமூடிகளில் அவர்களின் முகவரிகள் மறைந்திருக்கலாம். அகமும் முகமும் ஒருசேரச் சிந்துகிற மகிழ்ச்சிப்பூக்களை எல்லோரிடமும் சிதறவிட மறப்பதில்லை. உற்சாக பானம் அருந்திவிட்டு உளறும் நிலைக்கு யாரும் போய்விடுவதில்லை. உற்சாகமாக இருப்பதற்காக மட்டுமே இதை அருந்துகிறார்கள். நியுமெக்சிக்கோ மற்றும் சில பகுதிகளில் வாழும் அமெரிக்க இண்டியன்கள்(சிவப்பு இந்திய காட்டுவாசிகள்) மட்டுமே போதை தலைக்கேற உருள்வது பிறழ்வது எல்லாம். இந்த நாளில் அநேகர் "டேட்டிங்" வைத்துக்கொண்டு கவலையின்றி ஆவிகளோடு ஆவிகளாக ஐக்கியமாவது உட்பட கோலாகலமாக கழிக்கின்றனர்.

பள்ளிகளில்...

மழலையர் பள்ளியிலிருந்து கல்லூரிவரை "ஹாலோவீன்" கொண்டாட்டத்துக்கு குறைவிருக்காது. அதிலும் சின்னஞ் சிறு பிஞ்சுகள் தங்களுக்குப் பிடித்த மிக்கிமவுஸ், எல்மோ, பிக்பேர்டு, லேடி பக், பேட்(வவ்வால்), முயல், கிளி·ப்பர்டு, எமன் வாகனம்போல கொம்புக்காளைமாடு இப்படி எத்தனையோ முகமூடிகளில் வித்தியாசமான காஸ்ட்யூம்களில் ஜொலிப்பதைக் காணக் கண் கோடி வேண்டும். அன்று அந்தந்த வகுப்பு ஆசிரிய அசிரியைகள்கூட கோமாளி போல சூனியக்காரி போல வந்து குழந்தைகளை " TRICK OR TREAT BAGS " கொடுத்து மகிழ்விப்பது குறிப்பிடத் தக்கது.

பள்ளி அரங்கில் ஒருநாள் எல்லா வகுப்பு மாணவ மாணவிகளும் இணைந்து பங்கேற்கும் "ஹாலோவீன்" நிகழ்வில் குழந்தைகளின் பெற்றோர்களும் வந்து கலந்து உற்சாகப்படுத்துவார்கள். http://www.geocities.com/tonybsa_2000/TjsHomepage.html (ஒன்பதாம் வகுப்பு பயிலும் மாணவனின் ஹாலோவீன் வலைத்தளம்) பாழடைந்த வீட்டில்தானே பேய்கள் நடமாடும் என்பதால் அத்தகைய வீடு போன்ற தோற்றத்தை
ஏற்படுத்த பஞ்சை ஒட்டடை படிந்தது போல வீடுகளீன் முகப்பில் தொங்கவிட்டு அதில் சிலந்தி வலை பின்னல் போல வைத்து சிலந்தி உருவத்தை வைத்து என்று சிறுசுகள் செய்யும் அமர்க்களத்துக்கும் பஞ்சமில்லை. சிறுசுகளுக்கு சிலந்தி வலை பின்னல் எப்படிச் செய்யலாம் என்று வலைத்தளம் ஒன்று கற்றுக்கொடுப்பதைப் பார்க்க இங்கே கிளிக்குங்கள். http://www.caron-net.com/kidfiles/kidproct.html ஐரிஷ் குழந்தைகள் உருளைக்கிழங்கையோ டர்னிப் காயையோ அகல்விளக்கு போன்று செய்து அதில் திரியிட்டு விளக்கு போன்று எரியவிடுவார்கள். சொர்க்கமும் நரகமும் நிராகரித்த ஒரு ரெண்டுங்கெட்டான் " ஜோக் " என்று ஒரு கதையுண்டு. அந்த ஜோக் வேதாளத்திற்கு மிகப் பிடித்தமானது இந்த உருளை..டர்னிப் விளக்கு என்பதால் இப்படிச் செய்வதாகச் சொல்வார்கள். அக்.31ம் தேதி சிறு குழந்தைகள் கையில் ஒரு கூடையோ பையோ, அதுவும் பூசணிக்காய் போன்ற பிளாச்டிக் கூடையை எடுத்துக்கொண்டு வீடுவீடாகக் கிளம்பிவிடுவார்கள். வீட்டிலிருப்போர் குழந்தைகளுக்கு வாழ்த்துச் சொல்லி விதவிதமான கேண்டிகளை (இனிப்பு மிட்டாய்களை ) வழங்குவார்கள். குழந்தைகள் மீண்டும் வீடுதிரும்பும்போது உற்சாகத்தின் உச்சாணிக்கொம்பில் இருப்பார்கள். பின்னே மாதக் கணக்கில் கேண்டிகளே வாங்கத் தேவையில்லாதபடி பைகளையோ கூடைகளையோ நிரப்பிக்கொண்டல்லவா வந்திருப்பார்கள்!

கல்லூரிகளில், பல்கலைக்கழகங்களில் கூட வினோத உடைகளில், விசேஷ நடனங்கள், ஷாம்பெய்ன் களியாட்டங்கள் என்று அசத்திவிடுவார்கள். கல்லூரிக் காதல் பறவைகளுக்கு அன்று தரையில் கால்பாவாது. ஜோடி ஜோடியாக ஆடிக்கொண்டு இருப்பவர்கள் காஸ்ட்யூம்களில் அசத்துவார்கள். காரணம், கவர்ச்சிகரமாக காஸ்ட்யூம் அணிந்து எல்லோரின் கவனத்தையும் ஈர்க்கும் ஜோடிகளுக்குப் பரிசு உண்டே! இப்படி நடனமாடும் ஜோடிகளுக்கிடையே ஒருசிலர் சில்மிஷ' ங்களில் இறங்கிவிடுவதும் உண்டு. முகமூடியணிந்து நடனமாடிக் கொண்டிருக்கும் ஜோடி ஒன்றை நைசாகப் பிரித்து ஆணைத் தள்ளிக் கொண்டு போய் விடுவார்கள். சிறிது நேரத்தில் மீண்டும் அங்கே வருபவரைச் சேர்த்துக் கொண்டு பெண் நடனமாடுவார். உச்சக்கட்டமாக இறுகத் தழுவி முத்திரை முத்தமும் கொடுத்து விடுவார்.
http://members.tripod.com/~kabba/holidays2/1halkiss.html கொடுத்த ஜோரில் முகக் கவசத்தை கழற்றுவார். அப்போதுதான் தெரியும் இடையில் இணைந்தவர் தனது பார்ட்னர் இல்லையென்று. உடனே கண்ணைக் கசக்கிக்கொண்டு கண்ணகி வேஷம் எல்லாம் போடமாட்டார்கள். இதெல்லாம் ஒரு கலகலப்பான நாளில் த்ரில் அனுபவங்கள் அவ்வளவுதான். சில நேரங்களில் சில இடங்களில் வேலி தாண்டுகிற வெள்ளாடுகள் இருக்கலாம், அது வேறு விஷயம். இது தவிர அலுவலகங்களில் வேலை பார்ப்பவர்கள் ஹாலோவீன் பார்ட்டி என்று ஏற்பாடு செய்து ஆண்பெண் பேதமின்றி மதுக்கிண்ணங்களை விரும்பிய கலவையில் எடுத்துக்கொண்டு வேடிக்கை விளையாட்டுகள், சிலர் சூதாட்டங்களிலும் நள்ளிரவுக்கு மேலும் நீடிக்கும் பார்ட்டிகளில் சந்தோஷித்துக் கிடப்பார்கள். கணவரில்லாத குழந்தைகள் உள்ள அலுவலகப் பெண்கள் 20சதம் இருப்பார்கள். இவர்களோடு இரவைக் கழிக்க ஒரு கூட்டம் அலைமோதும். லாட்டரிச்சீட்டில் லட்சம் விழுந்தால் அது கிடைத்தவருக்கே அதிர்ஷ்டம் என்பது போல அதிர்ஷ்டசாலிகள் 'ஹாலோவீன் நைட்' டுக்கு நழுவி விடுவார்கள்.

ஹாலோவீன் சினிமா...

ஹாலோவீன் என்ற பெயரில் ஆறு திரைப்படங்கள் அமெரிக்காவிலிருந்து வெளிவந்துள்ளது. அதில் திரைப்பட இயக்குனர் ஜான் கார்ப்பெண்டர் எடுத்த "ஹாலோவீன்" திரைப்படம் மிகப் பிரபலம்.

ஹாலிவுட் ஹாலோவீன் விழா...
ஹாலிவுட் ராலே ஸ்டூடியோவில் அக்டோபர் 27,28 தேதிகளில் நடைபெறவுள்ள திரைப்படத் திருவிழாவில் ஹாலோவீன் பற்றிய சிறந்த படத் தயாரிப்பாளர் நடிகர், நடிகை போன்ற ஏழு சிறந்த தேர்வுகளுக்கு பரிசுகள் அறிவிக்கப்படவுள்ளது. போட்டியில் கலந்துகொள்ள விரும்புபவர்கள் இதற்குரிய படங்களை லாஸ் ஏஞ்சலஸ் திகில் திரைப்பட விழாவின் ஸ்க்ரீம்பெஸ்ட்டில் அக்.20ம் தேதிக்குள் அளிக்க வேண்டும் என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. விழாவிற்கு வரும் பார்வையாளர்கள் ஹாலோவீன் முகமூடி உடை அணிந்து வந்தால் டிக்கெட் கட்டணத்தில் தள்ளுபடி தரப்படும் என்றும் தெரிவித்துள்ளனர். ஹாலோவீன் பற்றி எத்தனை திரைப்படங்கள் வந்துள்ளது என்று
தெரிந்து கொள்ளவேண்டுமென்றால் இங்கே கிளிக்குங்கள்...

http://www.windchilde.com/bluedepth/Halloweenguide.htm
http://www.nightimeuk.com/specials/halloween/movies.php
http://disney.store.go.com/DSSectionPage.process?Merchant_Id=2&Section_Id=13800

பிரமாண்டப் பேரணி...
"
மாட்டோம்...மாட்டோம் எங்கள் உரிமைகளை விட்டுக் கொடுக்க மாட்டோம்,"
"போராடுவோம், போராடுவோம் வெற்றிகிட்டும் வரை போராடுவோம் "
என்கிற பேரணிகளைப் பற்றி கேள்விப் பட்டிருந்த நமக்கு அமெரிக்காவிலே ஜாலியாக, எல்லோரும் இன்புறுவதற்காகவே ஒரு பிரமாண்டப் பேரணி நியூயார்க் நகரில் 30 வருடங்களுக்கு மேலாக நடந்து வந்திருப்பதை அறிந்து ஆச்சரியப் பட்டுப்போனோம். கட்சி ஊர்வலத்துக்கு ஆள் இல்லையா காசைக் கொடுத்தாவது கூட்டத்தை சேர்த்துவிடும் திறமை மிக்க நம் பூமியில்,ஊர்வலத்தில் போக காசைக் கொடுத்துவிட்டு கலந்து கொள்கிற பேரணியைக் கண்டு ஆச்சரியப்படாமல் என்ன செய்வது? அக்டோபர் 31ம் தேதி நியூயார்க் நகரில் நடைபெறும் ஹாலோவீன் பேரணிதான் அது.
இந்த வருட பேரணியின் கரு "இனிப்பு" (SWEET)! நியூயார்க்கின் 6வது அவென்யூவிற்கும் ஸ்பிரிங் வீதியின் தெற்கிற்கும் இடையில் பேரணியில் கலந்துகொள்பவர்களை மாலை 6.30மணிக்கெல்லாம் கூடும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளார்கள்.

1973ல் நியூயார்க் க்ரீன்விச் வில்லேஜ்-ல் கிராமீய பொம்மலாட்டக்காரரும் முகமூடி தயாரிப்பாளருமான ரால்ப் லீ ( Ralph Lee ) என்பவர் அந்தப் பகுதியைச் சேர்ந்தவர்களோடு முகமூடியணிந்து வீடுவீடாகப் போய் ஹாலோவீன் வாழ்த்துச் சொல்லி வலம் வந்தார். இந்த வித்தியாசமான அணுகுமுறையைக் கண்ட நியூயார்க் சிட்டி தியேட்டர் நிர்வாகம், லீயை நியூயார்க் நகரில் முக்கிய தெருக்களில் பேரணியாக நடத்தக் கேட்டுக் கொண்டது. பேரணி குறித்து பெரிய அளவில் தியேட்டர் நிர்வாகம் விளம்பரம் செய்தது. பல்லாயிரக் கணக்கில் பங்கேற்ற பிரம்மாண்டப் பேரணியாக லீ நடத்திக் காட்டினார். அடுத்தடுத்த ஆண்டுகளில் கவர்ச்சிகரமாக வினோத உடைகளில், லீ யின் விதவிதமான மாஸ்க்குகளை அணிந்து பங்கேற்பாளர்கள் பேரணியில் கலந்து கொள்ளத் துவங்கினர். 9வது ஆண்டில் அமெரிக்கா முழுவதிலுமிருந்து ஆர்வத்தோடு பேரணியில் கலந்து கொண்ட ஆர்வலர்கள் எண்ணிக்கை சில லட்சங்களைத் தாண்டியது.

நியூயார்க் சிட்டி தியேட்டர் நிர்வாக இயக்குனரான ஜென்னி ·ப்லமிங் என்ற பெண்மணி இந்தப் பேரணிக்குப் பொறுப்பேற்று வருடாவருடம் 20,000 விசேஷ காஸ்ட்யூம்களில் 1.5மில்லியன் அமெரிக்கர்கள் கலந்து கொள்ளும் பேரணியாக உருவெடுக்கக் காரணமாகவுள்ளார்.

துவக்கத்தில் அஞ்சலட்டை அளவிலான செய்தியை நியூயார்க் டைம்ஸ் பத்திரிக்கை மட்டுமே செய்தி வெளியிட்டது. தற்போது இந்தப் பேரணியை வர்ணிக்காத தகவல் தொடர்புச் சாதனமே இல்லை என்ற அளவிற்கு ஆகிவிட்டது.

1993ல் நியூயார்க் நகர மேயர் டேவிட் எம் டின்கின்ஸ், வயது, இனம், மொழிகளுக்கு அப்பாற்பட்டு நடைபெறும் இந்தப் பேரணியைக் கண்டு மகிழ்ந்து, " நகரையே மகிழ்ச்சிக்கடலில் ஆழ்த்தும் இந் நிகழ்வினை வருடம் தோறும் அக்டோபர் நான்காம் வாரத்தில் ( 24-31) " ஹாலோவீக் என நியூயார்க் நகரம் கொண்டாடும் என அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவித்தார்.

1000 க்கும் மேற்பட்ட தன்னார்வத் தொண்டர்களால் மிகப் பிரம்மாண்டமான ராட்சச பொம்மைகளைக் கொண்டு" நடமாடும் பொம்மலாட்ட " நிகழ்வினை இந்தப் பேரணியில் நடத்துகின்றனர். ஆப்ரிக்கன், பிரேசிலியன், டிக்ஸிலேண்ட், ஐரிஷ், ஜீவிஷ், இத்தாலியர், கரீபியன், சைனீஸ், மற்றும் ஜப்பானியர்களின் வெவ்வேறு 38 விதமான சங்கீதங்கள் இசைக்கப்படும். கடந்த ஆண்டு மட்டும் பேரணி நடக்கும் நாளில் கண்டுகளிக்க வந்த அமெரிக்கா மற்றும் உலகின் பல பாகங்களிலிருந்து வந்த சுற்றுலாப் பயணிகளால் கிடைத்த வருமானம் மட்டும் 60 மில்லியன் டாலர்கள் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்களேன்!

அமெரிக்காவின் கலை மற்றும் பண்பாட்டு நகராண்மைக் கழகத்தின் " ஓபிவிருது " (Obie Award) நியூயார்க் சிட்டி தியேட்டருக்குக் கிடைத்துள்ளது. இதற்கு முக்கியக் காரணம் நெரிசல் மிகுந்த நகரத்தில் பேரணியில் கலந்துகொள்ளவும் பேரணியை கண்டுகளிக்கவும் பல லட்சக்கணக்கான மக்கள்கூடியும் மற்ற காலங்களை
விட இந்த நாளில் கிரிமினல் குற்றங்கள் குறைந்ததும்தான் என அறிவித்தது.

டைட்டானிக் கப்பல் பயணியின் ஆவி...
அக்டோபர் 30ம்தேதி மதியம் 12.30 மணிக்கு தனியார் பேருந்து நிறுவனங்கள் நபருக்கு எட்டுடாலர் வாங்கிக் கொண்டு பிரபலமானவர்கள் அடக்கம் செய்யப்பட கல்லறைகளுக்கு அழைத்துச் செல்வார்கள். அதில் ஒரு கல்லறை "டைடானிக் கப்பல்" பயணியான 'சிடார் ஸ்டாரஸ்' அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடம்.

கல்லறைகள் இருக்குமிடங்களில் வினோத உடைகளில் எலும்புக்கூடுகளாக, ஆவிகளாக, பேய்களாக உயிரோடு இருக்கும்போதே இறந்தவர்களைப் போல நடமாடுவதும், வினோத ஒலி எழுப்புவதும், கும்மாளமிடுவதும், மதுவும், மாதுவுமாக ஒரே ஆர்ப்பரிப்புதான் போங்கள்!..... எல்லாம் குளிர் நடுக்கியெடுக்கும் நள்ளிரவில்....!? s

அவசியம் ஹாலோவீன் .....ஏன்?
கடைகளில் " WHO DIED?" என்று பொறிக்கப்பட்டுள்ள டி-சர்ட்டுகள் செப்.11. சம்பவத்தை நினைவுகூறும் வகையில் விற்பனைக்கு வந்துள்ளது. இதனால் ஹாலோவீன் தினம் கொண்டாடுவதை தவிர்க்கவேண்டுமா? நமது வீட்டு முகப்பில் கல்லறைகளையும் மரங்களில் பேய்கள்...ஆவிகள் தொங்குவதைப் போல அலங்கரிக்க வேண்டியதில்லையா? ஆனால் ஒரே ஒரு வேண்டுகோள்! தீவிரவாதிகள் போலவும், விமானம் கட்டிடத்தை தாக்குவது போலவும் தயவுசெய்து அலங்கரிக்காதீர்கள்! மேலும் கல்லறை அலங்கரிப்பில் இந்தக் கோரத் தாக்குதலில் உயிரிழந்த யாருடைய பெயரையும் எழுதியோ வைக்காதீர்கள்!

இறந்தவர்கள் பூமிக்கு நடந்து வரும் தினம் இது என்பது சிலரது நம்பிக்கை ! அதனால்தான் சிறுவர்சிறுமியர் வாலிபர், பெரியவர் என்ற பேதமின்றி பேய்களைப் போல ஆவிகளைப்போல உடையணிந்து வலம் வருவதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளோம். Trick- or- Treat செய்து ஆவிகளைப் பரிசுகளால் மகிழ்விக்கச் செய்வதை தொடர்வோம். யாருடைய நம்பிக்கை எப்படியிருந்தாலும் ஹாலோவீன் இரவு என்பது இறந்துபோன
நம்மவர்களுக்காக நாம் செய்யும் மரியாதை! அவர்களைக் கெளரவப்படுத்தும் அந்த நிகழ்வை நாம் கொண்டாடாமல் வேறுயார் கொண்டாடுவது? அது மட்டுமா, அநேகமாக முதல் தடவையாக தங்கள் குழந்தைகள் முகமூடி அணிந்து "Trick-or-Treat" போகும்போது பெற்றோர்களுக்கு புதிய பல அறிமுகங்கள் கிடைக்கும்.

கடைகளில் ஹாலோவீன் அடையாள வில்லைகள், பூசணிக்காய் முகங்கள், விதவிதமான ஹாலோவீன் உடைகள், வகைவகையான ஹாலோவீன் கேண்டிகள், கல்லறைத் தூண்கள், ரத்தம் சொட்டச் சொட்ட உடம்பின் பாகங்கள், வினோத ஒலியெழுப்பும் ஒலி,ஒளி நாடாக்கள், மக்களை திகில் கொள்ளச் செய்யும் ஆயிரக்கணக்கான அலங்கரிப்புப் பொருட்கள் என்று பல பில்லியன் டாலர் புரளுகின்ற ஹாலோவீன் தினம் கொண்டாடப்படுவதன் மூலம் பணப் புழக்கம் இழந்த பொருளாதாரத்தை சற்றேனும் மீட்டெடுக்க உதவும் என்பதில் ஐயமில்லை!

ஹாலோவீன் பலகாரங்கள்....
ஹாலோவீன் விசேச பலகாரங்கள் இல்லாமல் ஒரு ஹாலோவீனா? பலகாரங்கள் என்னென்ன? பட்டியல் போட்டால் அதுவே ஒரு கட்டுரை போலாகிவிடும்.Black Cat Cookies, Pumpkin Roll with Cream Cheese Filling, Pumpkin Soup, Pumpkin Crunch Dessert, Pumpkin Cupcakes, Cheese Eyeballs, Toxic Tomatoes, Ghoulish Gruel, Gnarled Witch's Fingers, Perfect Popcorn Balls, Brains on the Half Skull, Mystery Punch
with Frozen Hand, Candied Apples, Frozen Jack O'Lanterns, Spicy Halloween Ginger Cake,
Spider's Nest Dip, Toasted Pumpkin Seeds, Blood Punch, Ice Cream Vampire Bats, Spooky
Cookies....?! என்ன பட்டியலைப் பார்த்ததும் உங்களுக்கு தலை சுற்றுகிறதா? (ஹாலோவீன் ரெசிப்பி வேண்டுவோர் ஆசிரியருக்கு தனி மடல் அனுப்பினால் பட்சணம் செய்ய குறிப்பு அனுப்பிவைக்கப்படும்.)
இதோ உங்கள் அவசரத்துக்கு... http://www.grandmasbestrecipes.com/halloweenrecipes.htm , http://halloween.dvdesign.com/dir/7_Recipes.shtml .

24மணி நேரத்துக்குள்....
இந்தக் கடிதத்தில் உள்ள வாசகத்தை ஆயிரம் பிரதியெடுத்து கொடுப்பவர்களுக்கு திருப்பதி வெங்கடேசப்பெருமாள் லட்சங்களை அள்ளிக்கொடுப்பார். இந்த கடிதத்தை அலட்சியப்படுத்தினால் பலதுன்பங்கள் வந்து சேரும் என்று நம்ம ஊரில் துண்டுப்பிரசுரங்கள் வினியோகிப்பது உண்டு. அது போல இந்தத்தடவை, "You've Been BOOed" என்ற துண்டுப்பிரசுரத்தில் ஹாலோவீனைக் கொண்டாடும்முறை குறித்தும் தேவையான முன்னெச்சரிக்கைகளைச் சுட்டிக்காட்டியும் குறிப்பெழுதி இந்தத் துண்டுப்பிரசுரம் கிடைத்த 24மணி நேரத்துக்குள் இதுபோல இரண்டு நகலெடுத்தும் 2ஹாலோவீன் சின்னங்களுடன் 2 மிட்டாய்ப் பைகள் தயார் செய்து இரகசியமாக இரண்டு அண்டைவிட்டாருக்கு கொடுக்க வேண்டும்." என்று எங்கும் துண்டுப்பிரசுர வினியோகம் களைகட்டிவிட்டது.

செஞ்சிலுவைச் சங்கம் சிரியவர் பெரியவர்களுக்கான ஹாலோவீன் பாதுகாப்புக்கான டிப்ஸ்களை அதன் வலைத்தளத்தில் போட்டுள்ளதை இங்கே சொடுக்கிப் பாருங்கள்.
http://www.redcross.org/services/hss/tips/october/octtips.html
http://www.redcross.org/services/hss/tips/october/octtips.html
ஹா...பாடல்கள்...
ஹாலோவீன் என்றால் அதற்கு பாடல்களுக்கா பஞ்சம்? இந்தப்பாடல் போதுமா? இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா?என்றுதான் கேட்க வேண்டும்?!

ஒரு மாதிரிக்காக இந்தப்பாடலோடு இந்தக் கட்டுரையை நிறைவு செய்வோமா?

HALLOWEEN
By Harry Behn

Tonight is the night
When dead leaves fly
Like witches on switches
Across the sky,
When elf and sprite
Flit through the night
On a moony sheen.
Tonight is the night
When leaves make a sound
Like a gnome in his home
Under the ground,
When spooks and trolls
Creep out of holes
Mossy and green.
Tonight is the night
When pumpkins stare
Through sheaves and leaves
Everywhere,
When ghouls and ghost
And goblin host
Dance round their queen.
It's Halloween.

சரி இப்ப ஹாலோவீனுக்கு நீங்க ரெடியா? உங்க காதைக் கொண்டாங்க ஒரு ரகசியம் சொல்றேன்.... "மொதல்ல்ல உங்க ஆடையின் உட்பக்கத்தை வெளிப்பக்கமா போட்டுக்கங்க.... மெல்ல..மெல்ல...வீட்டுக்கொல்லைப் பக்கமா
நடங்க.....சாலைகள் சந்திக்கும் நாற்சந்திக்கு போங்க. ஷ்ஷ்...ஷ்..ஷ்ஷ் சத்தம் போடாமநடு இராத்திரி வரை அங்கேயே இருங்க.... நீங்க ஒரு பேயை இல்ல பிசாசைக் கண்டிப்பாப் பாக்கலாம்.......!?

ஹாலோவீன் வாழ்த்துக்கள்!!!
(~Ghosts don't have shadows and leave no footprints.~

~Wearing garlic around your neck will keep vampires away!~

~Shooting a werewolve with a silver bullet is supposed to kill it.~

~If you throw a key at a ghost, the ghost will disappear.~

~If a candle flame turns blue, it means a ghost is in the house.~

~Some people believe that cat bones make you invisible.~ )

ஹாலோவீன் இப்படித்தான்.......(Flash Back)
நான்காம் நூற்றாண்டில் ரோமச் சக்கரவர்த்தியாக இருந்த கான்ஸ்டண்டைன் காலத்தில் இறந்தவர்களின் நினைவாக அக்டோபர் மாதம் 31ம் தேதியை மரித்தோர் தினம் என்று கொண்டாடத் தலைப்பட்டனர். ஏழாம் நூற்றாண்டில் மே மாதத்தில் அனைத்துப் புனிதர்கள் நாள் (ALL SAINT'S DAY ) என்று கொண்டாடினர். 9ம் நூற்றாண்டில் இந்த நாள் நவம்பர் 1ம்தேதியாக மாறியது. அப்போது வாழ்ந்த பாகான் என்றழைக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவர்கள் அற்ப ஆயுளில் இறந்தவர்கள் ஆவியாக பேயாக அக்டோபர் 31ம் தேதி வருவதாக நம்பி அந்த நாளை அனைத்து ஆவிகள் தினமாக( ALL HALLOW'S EVEN) என வழிபட்டனர். 10ம் நூற்றாண்டில் கிறிஸ்தவ ஆலயங்களில் நவம்பர் 2ம் தேதியை "அனைத்து ஆத்மாக்கள் தினம்" (ALL SOULS' DAY ) என இறந்து போன அனைத்து ஆத்மாக்களுக்காக ஏற்படுத்தினர். இந்த மூன்று தினங்களும் அடுத்தடுத்து வந்ததால் சில நாடுகளில் இதை ஒருங்கிணைத்து ஒன்றாக்கினர். ஹாலோவீன் என்பதின் அடையாளச் சின்னமாக சூனியக்காரி உருவத்தை படு விகாரமாக ஏற்படுத்திக் கொண்டனர்.

இங்கிலாந்தில் இந்த நாளில் துடைப்பக் குச்சியில் ஒருவிதமான களிம்பை தடவி வீட்டுக்கு வெளியே வைத்து விடுவார்களாம். பேயாக உலவும் ஆவிகள் இந்த துடைப்பக் குச்சியை எடுக்கும்போது அதிலுள்ள களிம்பு ஒட்டிக் கொள்வதால் கால்கள் தரையில் பாவாமல் வெகுவேகமாக நிலத்துக்கும் கடலுக்கும் மேல் பறந்து போய் விடுவதாக(!) நம்பி இப்படிச் செய்து வந்திருக்கின்றனர். இதனால் வீட்டுக்கு வந்தது விளக்குமாற்றோடு
போச்சு என்று சொல்லிக் கொள்வார்களாம்.

ஐரிஷ் நாட்டில் ஸ்டிங்கி ஜேக் என்ற கட்டுக் கதை சொல்லப்படுகிறது. ஸ்டிங்கி ஜேக் சாத்தானுடன் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டதாகவும் அதன் படி உயிரோடு இருந்தவரை ஜேக்கிற்கு எந்த தீங்கும் செய்யவில்லையாம். ஜேக் இறந்த பிறகு சுவர்க்கத்திற்கு போகும்போது இருட்டாக இருந்ததால் வழிதெரியவில்லையாம். அப்போது சாத்தான் சொர்க்கத்துக்கு போகவிடாமல் தடுத்து எரியும் நெருப்புத்துண்டை வீசி எறிந்ததாம். ஜேக் அந்த நெருப்புத் துண்டை டர்னிப் காயில் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு அந்த வெளிச்சத்தில் சொர்க்கம் போய் சேர்ந்ததாக கதை.

ஸ்காட்டிஷ் குழந்தைகள் இன்றும் இதனை நினைவு கொள்ளும் வகையில் டர்னிப்பை வெட்டி மெழுகுவர்த்திகளை ஏற்றிவைப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர். இங்கிலாந்தின் ஒரு பகுதியில் இன்றும் பெரிய பெரிய பீட்ரூட்டைப் பயன்படுத்துகின்றனர். ஸ்காட்டிஷ், ஐரிஷ் இனத்தவர்கள் அமெரிக்காவில் வந்து குடியேறியபோது டர்னிப், பீட் ரூட்,
உருளைக்கிழங்குக்குப் பதிலாக பூசனிக்காயை அலங்காரப் பொருளாக வெவ்வேறு வடிவங்களில் வெட்டி வீடுதோறும் வைக்கும் வழக்கம் ஏற்பட்டது.ஐரோப்பியர்கள் வருடத்தில் இந்த அக்டோபர் மாதத்தில் மிகவும் கடினமானதாக கருதுவார்கள்.

ஏனெனில் நடுக்கி எடுக்கும் குளிர் துவங்கும் இம்மாதத்தில் குளிர் காலத்திற்குத் தேவையான உணவுப்பொருட்களை வீட்டில் சேகரித்து வைக்க வேண்டும். வீட்டுக்குள் வெப்பமாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். வீட்டுக்கு வெளியே ஆவிகள் உலவும் என்றும் அதனால் அவைகளிடமிருந்து தங்களை பாதுகாத்துக் கொள்வதற்கு வீட்டுக்கு வெளியே போகும் போது அடையாளம் தெரியாமலிருக்க( ! ) முகமூடிகளை அணிந்து செல்லத் துவங்கினர். இது மெல்ல....மெல்ல ஒரு வேடிக்கை நிகழ்வாக மாறி குழந்தைகள் வினோத உடைகள் முகத்திற்கு கவசம் அணிந்து அண்டை அயலாரை பயமுறுத்துகிற பாசாங்குதனை செய்யத் துவங்கினர்.

இங்கிலாந்தின் ஒரு பகுதியில் ஹாலோவீன் தினத்தில் வீடுவீடாகப் போய் பாட்டுப் பாடி பிச்சை எடுப்பார்கள். கேக்குகள், பணம் என்று அளிப்பதை இன்றும் காணலாம். ஸ்பானியர்கள் கல்லறைக்குச் சென்று கேக்குகளையும்
பருப்பு வகைகளையும் வைத்து ஆவிகளை மகிழச் செய்வார்கள். இப்படியாகத்தானே ஆதியிலிருந்து இன்றுவரை ஹாலோவீன்..... நடந்தது... நடந்து கொண்டிருக்கிறது.

nantri-e.sangamam

மாற்ற விரும்பும் சம்பவம் - மூர்த்தி

தமிழ்ஓவியத்திலிருந்து

மாற்ற நினைத்தால் நிறைய இருக்கின்றன. பசி, பட்டினி, கொலை, கொள்ளை, கற்பழிப்பு என நிறைய சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். மொத்தத்தில் உலகத்தையே புதிதாக மாற்றியமைக்கத்தான் வேண்டும். என்றாலும் இங்கு ஒன்றே ஒன்றைத்தான் கூற வேண்டுமென்பதால் இதோ:

இன்னும் எனக்கு நினைவில் இருக்கிறது. அப்போது எனக்கு மூன்று வயது. வருடம் 1974. தீபாவளி முடிந்த ஒரு சில நாள்தான் ஆகி இருக்கும். பலகாரம் தின்று கொண்டிருந்தேன். கடும் புயல் காற்று. மரங்கள் தரையைத் தொடுமளவுக்கு வளைந்து நிமிர்ந்தன. கடுமையான மழை. வெள்ளிக்கம்பியாய் மழைநீர் எம் கூரையைக் கிழித்துக் கொண்டு வீட்டிற்குள் இறங்கியது. தட்டு, அண்டா, குண்டா எல்லாம் எடுத்து வீட்டிற்குள் ஒழுகிய மழைநீரைத் தடுத்தார் அம்மா.

மின்னல் மின்ன இடி இடிக்க இன்னும் ஆக்ரோசமான மழை! பக்கத்தில் இருந்த மாமரம் வீட்டின் மீது விழ ஏற்கெனவே ஈரமாகியிருந்த சுவர் சரியத் தொடங்கியது. சரிந்ததைத் தாங்கிப்பிடிக்க அப்பா முயல அம்மாவும் உதவினார். அப்படியும் முடியாமல் அம்மா மேல் சுவர் சரிய அம்மா துள்ளி விலகினார். அப்பாவின் மோதிரம் சுவரோடு போய்விட்டது. கூரையும் சரிய எல்லோரும் வெளியே ஓடிவந்து தப்பித்தோம். புயல் விளையாடிக் களைத்தது.

அதன்பின் காலச்சக்கரம் உருண்டோடியது. 1979ம் வருடம். எனக்கு 8வயது. எனது 4 வயது தங்கை விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள். அம்மா என் தம்பியை வயிற்றில் சுமந்து தாத்தா வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தார் மகபேற்றுக்காக! மீண்டும் அதே போன்ற இடி, மின்னல் பெருமழை! நானும் தங்கையும் அழத்தொடங்கினோம். அப்பாவும் பாட்டியும் ஆளுக்கொருவராய்க் கட்டியணைத்து ஆறுதல் சொன்னார்கள். கிருஷ்ணா கிருஷ்ணாவென பாட்டி இறைவனைத் துணைக்கு அழைத்தார். சிறிது நேரத்தில் இருவரும் தூங்கிப் போனோம். ஆனால் சற்று நேரத்தில் வந்த தந்தி அமைதியைக் கிழித்தது. தம்பியையும் அம்மாவையும் காப்பாற்ற முடியவில்லையாம். மாமா தந்தி கொடுத்திருந்தார். இம்முறை புயல் அம்மாவோடும் தம்பியோடும் கரையைக் கடந்தது.

என் வாழ்வில் நடந்த ஒரு சம்பவத்தை மாற்ற சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் நான் இறந்து அம்மாவையும் தம்பியையும் பிழைக்க வைப்பேன்.

மூர்த்தி

நன்றி-தமிழ்ஓவியம்

மாற்ற விரும்பும் சம்பவம் - ரா.சுப்புலட்சுமி

தமிழ்ஓவியத்திலிருந்து

ரொம்ப சின்ன வயசுல நடந்துச்சு இந்த சம்பவம். எங்க பக்கத்து வீட்டுல ஒரு அழகான அக்கா இருந்துச்சு. பேரு.......சாந்தினு வைச்சுக்குவோம். ஒரு நா அந்த அக்கா என்ன கூப்பிட்டு, " உன் ப்ரண்டு நளினி இருக்கா இல்ல..அவ அண்ணன் சேகர் கிட்ட நான் குடுத்தேன்னு இந்த கடுதாச குடுக்கிறயா...உனக்கு ஆரஞ்சு மிட்டாய் கை நிறைய தர்றேன்"னு சொல்லிச்சு. எனக்கு ஆரஞ்சு மிட்டாய்னா அவ்ளோ உசுரு. நான் மண்டைய மண்டைய ஆட்டிக்கிட்டு கடுதாசு வாங்கின்னு ஒரே ஒட்டமா ஒடினேன்.

அப்பதான் நளினி வந்தா, "என்ன இவ்ளோ ஒட்டமா ஒடியாரே..என்ன உன் கையிலே"ன்னு கேட்டா. நான் "உன் அண்ணனுக்கு தான்...கடுதாசு..அந்த சாந்தி அக்கா குடுக்க சொல்லிச்சு..". அதுக்கு அவ, " நேத்துதான் என்கிட்ட ஒண்ணு தந்துச்சு அந்த அக்கா..அதுக்குள்ள இன்னுஓண்ணா..?". நாங்க பேசிகிட்டே இருக்கும்போது, அவ அம்மா வந்துட்டாங்க. " என்ன..கடுதாசுனு என்னமோ பேசிகிட்டு இருக்கே....என்னது அது...?" என் கையில் உள்ளதைப் பார்த்து கேட்டாங்க.

நானும் தெரியாத்தனமா, "சேகர் அண்ணனுக்குத்தான் அத்த, அந்த எருமட்டைகாரங்க வீட்டு சாந்தி அக்கா குடுக்கச் சொன்னங்க"னு சொல்லிட்டு அவங்க கிட்ட குடுத்தேன். வாங்கி படிச்சு பாத்துட்டு, " என்ன திமிருடி அவளுக்கு...? என்ன தெர்யமிருந்தா என் புள்ளைக்கே கடுதாசு குடுத்து மயக்குவா அவ ?...இன்னைக்கு ரெண்டுல ஒண்ணு பார்க்கமா விட மாட்டேன்"னு வரிஞ்சு கிட்டு போனங்க.

O

சில வருடங்களுக்கு முன் சாந்தி அக்காளைப் பார்த்தேன். உடம்பெல்லாம் சுருங்கி தலையெல்லாம் நரைத்து அடையாளம் தெரியாமல் போயிருந்தாள். என்னை அடையாளம் தெரியவில்லை அவளுக்கு, நான் சொல்லி புரிய வைத்தவுடன், முகம் மலர சினேகத்துடன் சிரித்தாள்.

சேகருடனான அவளுடைய முதல் காதல் அன்று முறிந்தது. அவர் அம்மா போட்ட சண்டையால் அவமானம் தாங்க முடியாமல் அவர்கள் வீட்டை காலிச் செய்து வேறு ஊருக்கு போனார்கள். அவள் அப்பா உடனேயே சொந்தத்திலேயே ஒரு மாப்பிள்ளைப் பார்த்து கல்யாணம் முடித்து வைத்தார்.

"அது சரிப்பட்டு வரல்லே. அவருக்கு என்னை சுத்தமா புடிக்கல. ரெண்டாவது வருசமே என்னை விட்டு போய்ட்டார். நான் எருமட்டை வித்து, பஜ்ஜிப் போட்டு எங்க அப்பா அம்மா கூடவே காலத்தே ஓட்டிட்டேன்."

"சேகர் அண்ணன் எப்படியிருக்கார்...?"

"ஓ.....உனக்கு அப்ப விசயமே தெரியாதா....? எனக்கு கல்யாணம் முடிஞ்ச மறு நா, அவங்க வீட்டு உத்தரத்தில தொங்கிட்டு மவராசனா போய் சேர்ந்துட்டார்..... நாந்தான் பூமிக்கு பாரமா இன்னும் இருக்கேன்..."

பீறிட்டு வந்த கண்ணீரை அடக்க முடியவில்லை என்னால்.

நான் மட்டும் அன்று அந்த கடிதத்தை சேகர் அண்ணனிடமே கொடுத்து இருந்தால்...?

ரா.சுப்புலட்சுமி
நன்றி-தமிழ்ஓவியம்

நானும் அவர்களும்

யாழ் இணையத்தளத்திலிருந்து

நான்: (ஒஸ்லோவில்)

நான்தான்....
விநாயகமூர்த்தி!
பெயருக்கேற்றாற் போல்தான்
கட்டைப் பிரமச்சாரி.
வயது நாற்பதைத் தொட்டாயிற்று
வழுக்கை விழுந்ததுதம் வசதிதான்
வெள்ளி முடிகள் வெளிப்படவில்லை.
ஒற்றை அறை வாழ்வு.
இண்டைக்கும் "ஓவர்ரைம்" தான்
பாரிய சலவைத் தொழிலகம்
முழங்காலும் மூட்டுக்களும் வலிக்கின்றது
இனிப் போய் சமைக்க முடியாது
நல்ல வேளை - குளிர்ப்பெட்டியில்
பலநாளாய் பாதுகாக்கப்பட்ட
பருப்புக்கறியும் கோழிக்கறியும்
பசியாற்றப் பயன்படும்.

அவர்கள்: (கொழும்பில்)

அம்மாவும்
அத்தானை இழந்த அக்காவும்
அவள் பிள்ளைகளும்
தங்கச்சிமார் இருவரும்
எல்லாரும் என்னை நம்பித்தான்
வசதியான வீடு
வாழ்வை மீறிய வசதிகள்
புதிய காலை ஒவ்வொன்றிலும்
புத்தம் புதிதாய்
மரக்கறிகளும் மாமிசமும்
முதல்நாள் மீதமானதை
மறுநாள் உண்ண முடியாதாம்
சமையலுக்கு மாத்திரமல்ல
சலவை செய்திடக்கூட
சம்பளத்திற்கு ஒருத்தி
வந்து வந்து போகின்றாள்

பிகு: நேற்றும்.....

நிமிடங்களைத் தின்னும்
தொலைபேசி அட்டையொன்றோடு சமர்
பகீரதப் பிரயத்தனமாய்
பலமுறை முயன்று
தொடர்பு கிடைத்தபோது
"அண்ணாமலை தொடர் பார்க்கிறம் ராசா
ஆறுதலாய் எடு....."
அவசரமாய்த் தொடர்பைத் துண்டித்தாள் அம்மா!

சோதியா - Norway
nantri - yarl.com

பிரபல பின்னணிப் பாடகி ஜிக்கி காலமானார்

தென்னிந்தியாவின் பிரபல பின்னணிப் பாடகி ஜிக்கி புற்று நோயினால் நேற்று தனது 70வது வயதில் காலமானார்.

காலம் சென்ற பிரபல பின்னணிப் பாடகர் ஏ.எம். ராஜா அவர்களின் மனைவியான இவர் கடந்த 1950ம் ஆண்டு தொடக்கம் 1960ம் ஆண்டு காலம் வரை மிக பிரபல்யம் பெற்று விளங்கிய பாடகியாவார்.

இவர் கல்யாண ஊர்வலம் வரும்... மயக்கும் மாலைபொழுதே நீ போ... போன்ற புகழ்பெற்ற பாடல்கள் உட்பட, சுமார் 10 ஆயிரம் வரையிலான பாடல்களை இதுவரை பாடியுள்ளார்.

Jikki---- a Voice First and Last of its kind

Jikki, thrilled the entire world of music with her rare variety of voice and her special touch of vocal chords would be ringing in the ears of everybody. At the outset she won the hearts of Telugus with only one song "Eruvaka saagalo rannao chinnanna" from the film "Rojulu Marai".

Born in a middle class family as PG Krishanveni in Chandragiri, Chittoor district, she was introduced in "Pantulamma" as a child artist and continued to exhibit her talents of acting and singing in "Gollabhama" and "Mangalasutram". She took up singing as full fledged profession at the age of 16 and stopped acting. Around ten thousand songs were there to her credit in Telugu, Tamil, Malayalam and Hindi too.

The songs in the film Devadas (1953) sung by her became very popular with music lovers and still they feel afresh. Rajkapoor's "Ah" was reproduced as "Premalekhalu" and Shankar Jaikishan composed the music in which Jikki's songs thrilled each and everyone.

During the filming of "Maheshwari" AM Raja and Jikki became intimate and married subsequently.

To quote some of her best-"Panditlo Pellavatunnadi", "Ekantamo Sayantramo", "Ghallu Ghallu Gajjala Sangeetam", "Jeevitame Saphalamo"-- etc. Music composers used to treat her a little bit higher than LataMangeshkar in those days. She used to sing any song to suit to the voice of the particular artist and Anjali Devi's was a best example in this context.

She toured London, Germany, France and Switzerland to entertain with her sweet and rare voice.

She was honoured by Madras Kala Sagar with "Ugadi Puraskaram" and Govt. of Tamilnadu awarded her "Kalai Ma Mani".

After a long recess Andhras were blessed to hear her voice again in "Aditya 369" with the song "Janavule Nerajanavule"

Quelle - http://www.niharonline.com/tolly/oldgold.php

வாலிப வயதும் பாலியலும்-2

இர.அருள் குமரன்

நான் நினைக்கிறேன், மரத்தின் வேர் மண்ணில் இருப்பதுபோல் எல்லா பிரச்சனைகளுக்கும் ஆணிவேர் மனதினில் புதைந்திருக்கிறது. பாலியல் பிரச்சனைகளிலும் முதலில் அடிபடுவதும், அதிகம் காயப்படுவதும், ஆறாத்தழும்புகள் அடைவதும் மனதுதான், எனவே உளவியல் ரீதியாக இப்பிரச்சனையை அணுகுவது பலன் தரும்.

ஆரம்பம் எங்கே இருக்கிறது?
பாகுபாடு பல பிரச்சனைகளுக்கு ஆரம்பம், இதற்கும்தான். நீ ஆண், நீ பெண், நீ இன்னது செய்யலாம், இன்னது செய்யக்கூடாது என்று வரையறுக்கும்போது நாம் சில தவறுகள் செய்துவிடுகிறோம். சில உதாரணங்கள்

"அடேய் ராமு! விளையாட்டுல அடிபட்றது சகஜம், அதுக்காக ஏன் பொட்டச்சி மாதிரி அழறே!"

"பொண் குழந்தையா லட்சணமா கூடத்தில மாலுவோட விளையாடவேண்டியதுதானே? அந்த தடியன்களோட என்னடி பேச்சு?"

இந்தியாவின் சமூக அமைப்பில், பொதுவாக சிறுவர்களும் சிறுமிகளும் கலந்துபழக வாய்ப்புகள் குறைவு.

இத்தகைய சூழலில் சகோதரி, அம்மா தவிர பிற பெண்களுடன் பழகாத சிறுவன் இளைஞனாகி உள்ளுக்குள் மாற்றங்கள் அடையும்போது எதிர்ப்படும் பெண்களை வெறும் உடலாக மட்டுமே பார்க்க வாய்ப்புக்கள் அதிகம்.

பொத்தி பொத்தி வளர்க்கப்பட்ட பெண்ணுக்கு, அந்நிய ஆண் வழிமறித்து சாதாரணமாக பேசத்துவங்கினாலே அநியாயத்துக்கு நடுக்கம் வருகிறது, அவளின் பயம் அவனுக்கு ஊக்கம் தருகிறது. இயல்பாக பதிலளித்து சென்றால் அவனே அவளின் நண்பனாக மாறிவிடவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது என்பதும், அவனுடைய நோக்கம் சரியானதல்ல என்றால் அவனிடமிருந்து எப்படி தன்னை தற்காத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்பதும் அவளுக்கு தெரிவதில்லை. இவ்வகைப்பெண்கள் பாலியல் வன்முறைக்கு பலியாகும்போது அதை தாங்கமுடியாமல் தன் தவறாகவும் நினைத்து தற்கொலைக்கு முயல்கிறார்கள். இத்தகைய சுழலில் பெற்றோர் தங்கள் பொறுப்புணர்ந்து அவளின் மனநிலை புரிந்து ஆறுதலாக செயல்படவேண்டும்.

ஒரு பருவப்பெண், அல்லது இளைஞனோ தன் எதிர்பாலரோடு நட்புடனிருப்பதை பெற்றோர் என்ற முறையில் நீங்கள் எதிர்ப்பதானால் வலுவான, நியாயமான காரணங்களை முன்வையுங்கள், கட்டாயம் அவர்கள் ஏற்பார்கள், அதை விடுத்து அவர்களை சிறுவர்களாகவே நடத்தினால் அவர்கள் சீர்தூக்கிப்பார்க்கும்போது நீங்கள் அடிபட்டுப்போய்விடுவீர்கள்.

வதந்திகளுக்கு ஒலிபரப்பு நிலையமாக ஒருபோதும் செயல்படாதீர்கள். சில உதாரணங்கள்

"டீ வசந்தி, நம்ம எதித்தவீட்டுப்பொண்ணு காரக்டர் சரியில்லேன்னு அப்பவே சொன்னேனே, நீதான் நம்பலை! இன்னிக்கு பஸ்ல வரச்சே பார்க்குல பாத்துட்டேன் அவளை, எவனோ ஒரு தடியனோட"

அந்த தடியன் அவள் அண்ணனாகவே கூட இருந்திருக்கலாம் அவர்களுக்கு அதை கவனிக்க அவசியமோ நேரமோ ஏது? சுவாரஸ்யமாக சொல்வதற்கு தேவையான விஷயம் ஏற்கனவே கிடைத்துவிட்டதே!

"அந்த மேனேஜரும் புது டைப்பிஸ்டும், இவ்ளோ நேரமா ரூமுக்குள்ள என்னடா பண்றாங்க! ஆபீஸ் வேலை பாக்கறாங்கன்னு என்னை நம்பச்சொல்றியா! ஒரு பார்வைலேயே சொல்லீடுவேன் மச்சி, பட்சி என்ன டைப்புன்னு"

இப்படி ஒரு கண்ணோட்டதில் நம் வாரிசுகளைப்பார்த்தாலும் எல்லாம் மஞ்சளாகத்தான் தெரியும்.

வாரிசுகளிடம் பேசும்போது நம்முடைய அலுவலக அழுத்தத்தை, பிற பிரச்சனைகளை தள்ளிவைத்துவிட்டு பேசவேண்டும் அதைவிட முக்கியமாக அவர்கள் சொல்வதை கவனித்து கேட்கவேண்டும். அவர்களிடம் பேசும் போது தகப்பன்/தாய் என்ற உயர்ந்த பீடத்தில் அமராமல் அவர்கள் நிலைக்கு இறங்கிவந்து பேசுங்கள், நாமும் அவர்கள் வயதை கடந்துதான் வந்திருக்கிறோம். நாம் கடந்துவந்த பாதையை சமயமறிந்து பகிர்ந்துகொண்டால் நம் தவறுகளில் கூட அவர்கள் கற்பார்கள்.

இது இப்படியிருக்க நவின நகர்புறங்களிலும், வெளிநாடுகளிலும் வேறு மாதிரி சூழல், அளவுக்கு மிஞ்சிய சுதந்திரம்

அது அடுத்து...

nantri - உள்ளத்து ஓசை

வாலிப வயதும் பாலியலும் - 1

- இர.அருள் குமரன் -

ஏற்கனவே பாலியல் வன்முறை பற்றி ஒரு கதை எழுதவேண்டும் என்று வெகுகாலமாக நினைத்திருந்தேன். இப்போது வரிசையாக என்னைத்தூண்டும் வண்ணம் சம்பவங்கள் நடந்துவருகின்றன. தற்காலப்பெண்பாற்கவிஞர்கள் தங்கள் பாலுறுப்புப்பற்றி எழுதுவது பற்றிய இழையில் மதுரபாரதி, யோனி என்கிற வார்த்தையை பயன்படுத்தாமல் எழுத இயலாத இந்த ஆங்கிலக் கதையைப்பற்றி குறிப்பிட்டார்.

பின்னர் உள்ளூர் தொலைக்காட்சியில் "பதின்ம வயதினரின் பாலியல் பிரச்சனைகளை பெற்றோர்கள் சமாளிக்கும் விதம்" எனும் பயிற்சிப்பட்டறை குறித்த விளம்பரம் பார்த்தேன். இரண்டு நாட்களில் வெவ்வேறு சமூகக்கூடங்களில் நடைபெற்ற அந்நிகழ்சியின் முதல் நாள் ஏற்கனவே கடந்துவிட்டது. இரண்டாம் நாளான ஞாயிறு அன்று நான் நேரில் கண்டதும் கேட்டதும் உணர்ந்ததும் கீழே தொகுத்திருக்கிறேன்.

முதலில் உள்ளூர் தொலைக்காட்சியில் வெளியான 'குரு பார்வை' எனும் தொடரிலிருந்து பட்டறைக்கு தொடர்புடைய காட்சித்தொகுப்பு திரையிடப்பட்டது. அந்ததொடரை நான் ஏற்கனவே சிலவாரங்கள் பார்த்திருக்கிறேன், ஆசிரியர் மாணவர் உறவில் எழக்கூடிய சிக்கல்களை வெகு அழகாக படம்பிடித்திருக்கிறார்கள்.

கட்டுப்பாடற்ற பதின்ம வயதுப்பெண் இணையத்தில் முகந்தெரியாத நபருடன் அளவளாவி நேரில் சென்று சிக்குதல், இளையர்களுக்கிடையே ஏற்படும் தகராறுகள் போன்ற விஷயங்கள் திரையிலோடின. இதில் நடித்தவர்களும் நேரில் தங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்துகொண்டனர்.

இளையர்கள் சில நிகழ்வுகளை மேடையில் நடித்துக்காட்டினர், இரண்டு மூத்த(அகவை அல்ல!) சமூக சேவகிகள் நிகழ்ச்சியை வழிநடத்தினர். அதிக ஆங்கிலமும் கொஞ்சம் தமிழும் கலந்து படைக்கப்பட்ட நிகழ்சியில் வலியுறுத்தப்பட்ட கருத்தின் சாரம் பின்வருமாறு

பெற்றோர்களுக்கான அறிவுரைகள்:
நம் பதின்ம வயதுப்பிள்ளைகளுடன் உறுதியான பிணைப்பை ஏற்படுத்திக்கொள்ளுதல்

• உங்கள் குழந்தைகள் வாழும் உலகை தெரிந்துகொள்ளுங்கள், அவர்கள் என்ன அழுத்தம் உணர்கிறார்கள்? எதை அவர்கள் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொள்கிறார்கள்? நாம் அவர்களின் செயல்களிலும், நண்பர்களிடமும் ஆர்வம் காட்டினால், அவர்கள் நம் அக்கறையையும், அவர்கள் வாழ்வில் நம் பங்கையும் உணர்வார்கள்.


• நல்ல உதாரணங்களை ஏற்படுத்தி, நன்மதிப்பு எவ்வாறு நம் வாழ்வை செழிப்பாக்குகிறது என்று உணர்த்துங்கள்.



• பிள்ளைகளின் உதவிக்கும் தேவைக்கும் நாம் இருக்கிறோம் என்பதை உணர்த்துங்கள், நம் யோசனைகளையும் கருத்துக்களையும் அவர்களிடம் பகிர்ந்து கொள்வதை வழக்கமாக்கிக்கொள்ளுங்கள்.


• அவர்கள் உங்களை கேட்காவிடிலும் நீங்கள் அவர்களை கேள்வி கேளுங்கள், அவர்கள் என்ன யோசிக்கிறார்கள் அவர்களுக்கு என்ன தெரிந்திருக்கிறது என்பது குறித்து கேளுங்கள்.


• அறிவுரை சொல்ல வாய்க்கும் சந்தர்ப்பங்களை பயன்படுத்திக்கொள்ளுங்கள். ஒரு நண்பரின் கர்பம், உலவும் வதந்திகள், தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி போன்றவை உங்கள் பேச்சை துவங்க உதவலாம்.


• உங்கள் உணர்வுகளிலும் மதிப்பீடுகளிலும் தெளிவாக இருங்கள். பதின்மவயது பிள்ளைகளிடம் பேசும் முன்பே, என்ன பேசவேண்டும் என்பதை தீர்மானித்துக்கொள்ளுங்கள். நம் துணை(வர்/வி), நண்பர், அல்லது நம் நம்பிக்கைக்குரிய நபரிடம் இது குறித்து உரையாடுவது நம் சேதியை தெளிவாக்கிக்கொள்ள உதவும். அது பிள்ளைகளிடம் பேசுவதற்கு தேவைப்படும் நம்பிக்கையையும் வழங்கும்.

கவனிக்க வேண்டியவை:

• உங்கள் பிள்ளைகளின் தன்மதிப்பை வளர்த்துவிடுங்கள். அவர்களின் திறமைகள், குணாதிசயங்கள், சாதனை ஆகியவற்றுக்கு மதிப்புக்கொடுங்கள்.



• அவர்கள் இயல்பாகவே இருப்பதை மறு உறுதிப்படுத்துங்கள்.



• நம்முடைய உடலசைவுகள், முகபாவனை, நயம், குரல் ஆகியவை நாம் சொல்லும் சொல்லுக்கு துணை நிற்கட்டும்.



• தெளிவான, நேர்மையான, சுலபமாக புரியக்கூடிய சிறிய பதில்களை அளியுங்கள்.



• பகிர்ந்துகொள்ளும்போது காட்சிகளையும் நிறங்களையும் பயன்படுத்துங்கள்.



• அவர்களின் தவறுகளை கற்பதற்கான வாய்ப்பாக பயன்படுத்துங்கள். குறைகூறுவது, திட்டுவது, புத்திமதி கூறுவது, கத்துவது இவை அவர்கள் கற்க உதவாது.

பாலியல் தொடர்பான கேள்விகளுக்கு பதிலளிக்க உதவும் குறிப்புகள்:

• கேள்விகளை உள்ளர்த்தம் கற்பிக்காது ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள், உதாரணத்துக்கு 'எத்தனை வயதில் பாலியல் உறவுகொள்ளமுடியும்?' என்ற கேள்விக்கு 'நான் உடலுறவு கொள்வது பற்றி சிந்திக்கிறேன், அதற்கு என்ன செய்யவேண்டும்?' என்று அர்த்தமல்ல, பாலியல் பற்றிய கேள்விகள் பெரும்பாலும் குடும்பத்தின் மதிப்பை உணரவே முயற்சிக்கின்றன.



• இது குறித்து பேசுவது சங்கடமாக இருக்கலாம் என்பதை ஒப்புக்கொள்ளுங்கள்.



• பாலுறுப்புகள், பாலியல் ரீதியான செயல்கள் ஆகியவற்றை அவற்றின் சரியான பெயர்களால் குறிப்பிடுங்கள். சங்கடமாக இருந்தால் அப்பெயர்களை உரக்க சொல்லி அல்லது கண்ணாடி முன் சொல்லி பழகுங்கள் (சொந்த எச்சரிக்கை: உரக்கச்சொல்வது என்றால் பக்கத்து வீட்டுக்காரருக்கு கேட்குமளவு உரத்து அல்ல, கண்ணாடி முன் சொல்லும்போதும் கேட்கும் தூரத்தில் யாரும் இல்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக்கொள்ளுங்கள் அல்லது உங்களின் மறுபாதியிடம் முன்பே செய்யப்போவதை சொல்லி விடுங்கள் இல்லாவிட்டால் அதி தர்மசங்கடமான நிலை ஏற்படலாம்)



• கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கு விடை தெரியாது என்றால் ஒப்புக்கொள்ளுங்கள், பின்னர் அவர்களுக்கு விடையை புத்தகத்திலோ வேறு வகையிலோ தேட நாமே உதவலாம்.



• எல்லா விபரங்களையும் ஒரே நேரத்தில் வழங்கவேண்டியதில்லை என்பதை மனதில் கொள்ளுங்கள்.



• அவர்களின் அந்தரங்கத்தையும் நம்முடையதைப்போலவே மதியுங்கள். தேவைக்கதிகமாக மூக்கை நுழைக்காதீர்கள்

மற்றபடி (அனைவரும் பகிர்ந்துகொண்ட கருத்துகளின் தொகுப்பு)

• இணைய இணைப்பு உள்ள கணினியை தனிமையற்ற, கண்காணிக்க உகந்த கூடம் போன்ற இடங்களில் வைத்துவிடுவது உத்தமம்.



• உங்களின் ஒழுக்கததைப்பேணுங்கள், நடு இரவில் தந்தை பார்க்கும் நீலப்படம் மூலமாக தூண்டப்பட்ட குழந்தைகள் உண்டு



• பதின்ம வயதினரிடம் நிறைய சக்தி இருக்கிறது, அவற்றை செலவழிக்க உடலுழைப்பு தேவைப்படும் வேலைகளைக்கொடுங்கள் அவர்களை நடனம், விளையாட்டு முதலியவற்றில் ஈடுபடத்தூண்டுங்கள். வேலையில்லாதவன் மூளை சாத்தானின் பட்டறை.



• பதின்ம வயதினரை அதி நவீன ஆடை அலங்காரப்பிரியர்கள்(இதிலே பல குழுக்கள் உண்டு),அடங்காதவர்கள், படிப்பாளிகள் என்று பிரிவுகளாக பிரிக்கலாம். யாரையும் குறைத்து மதிப்பிட முடியாது, படிப்பாளிகள் கண்டதையும் படிக்கவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது



• அழகான/களையான எதிர் பாலரைப்பார்க்கும் போது மனதுக்குள்ளாவது ஒரு விமரசனம் வரவேண்டும் அப்போதுதான் இயல்பாக இருப்பதாக அர்த்தம் (இதுவும் அடுத்த மூன்று கருத்துக்களும் மருத்துவ ஆலோசகருடைது)



• சுய தீண்டல், ஈரக்கனவு போன்றவை இயல்பானது, அதன் அளவை மீறினால்தான் ஆபத்து



• தன்னுடைய பாலுறுப்பில் அடிக்கடி கையை வைத்திருப்பவர்கள் எல்லோரும் சுயதீண்டல் தான் செய்கிறார்கள் என்று அர்த்தமல்ல, சிலருக்கு அங்கே ஏற்பட்டுள்ள வியாதியும் அதனால் ஏற்படும் அரிப்பும் காரணமாக இருந்திருக்கிறது



• ஒரு பன்னிரண்டு வயதுப்பெண் கர்ப்பமானது தெரியாமலே ஆனால், ஆறுமாத கர்பத்துடன் சொன்னாள் "டாக்டர் என் வயித்துக்குள்ள ஃபுட்பால் இருக்கு". இப்படியும் இருக்கிறார்கள்



• இந்த பாலியல் விவகாரமெல்லாம் என் குழந்தைக்கு தேவையில்லை என்று விட்டுவிடாதீர்கள் நீங்கள் சொல்லாததால் அவர்களுக்கு தெரியாமல் போகாது, நீங்களே சொன்னால் தவறான தகவல்கள் அவர்களுக்கு கிடைப்பதை தடுக்கலாம்



• என்னுடைய நண்பன் விந்து வெளியாவதற்கு முன்பே வெளியே வெளியே எடுத்துவிடுகிறான் அதனால் நான் கர்ப்பமாகமாட்டேன் என்று நினைப்பது தவறு ஏனெனில் நாம் உணராமலே, அடையாளம் இல்லாமலே, முன்னரே விந்து உட்செல்ல வாய்ப்பு இருக்கிறது.



• முதல் முதலாக உடலுறவு கொள்ளும்போது கர்ப்பமாகாது என்பதும் உண்மையல்ல.



• கர்பத்தை தவிர்க்க உபயோகிக்கும் ஆணுறை போன்ற சாதனங்கள், மாத்திரைகள் நூறு சதம் பலனளிக்கும் என்று கூறமுடியாது. பல சந்தர்ப்பக்களில் அவற்றின் தோல்வி நிறுபணமாகியுள்ளது.



• சந்தர்ப்பங்களில் எதிர் பாலர் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தும் ஆயுதம், "நீ என்னை விரும்புவது உண்மையானால் இதற்கு சம்மதி", "நான் உன்னோடு மட்டுமே உறவு வைத்துக்கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன்", "நாம் அனைவரும் நண்பர்கள் நம்முள் இந்தமாதிரி தேவையற்ற தயக்கங்களும் ஒளிவு மறைவும் இருக்கக்கூடாது", இது போன்ற உணர்வுப்பூர்வமான அச்சுறுத்துதல்களுக்கு எப்படி மயங்காமல்/தயங்காமல் பதிலளிப்பது என்று அவர்களுக்கு பயிற்சி கொடுங்கள்.



• கைகளை வணக்கம் வைப்பது போல உயரத்தூக்குங்கள் அங்கிருந்து மடக்காமல் தொடைவரை கீழிறக்குங்கள், இடைப்பட்ட பகுதி முழுவதும் அந்நியர் தீண்டக்கூடாத பகுதி (பாலுறுப்புகள் மொத்தமும் இதற்குள் அடங்கும்) என்பதை சொல்லி தவறான தீண்டலை அடையாளம் காட்டுங்கள்.



• குழந்தைகளிடையே பால் அடிப்படியில் வேறுபாடு காட்டாதீர்கள், உதாரணத்துக்கு "அவுரு எல்லாம் நல்லாத்தான் படிக்கிறாரு, இவதான் சரியில்லை" இங்கே 'அவுரு' இளைய மகன், 'இவ' மூத்த மகள்.



• ஒரு பெண் பருவம் அடையும் போது நாம் அதை விழாவாக கொண்டாடவும் செய்கிறோம், அதே நேரத்தில் அசுத்தம் என்கிறோம். இது அவளுக்கு குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. முறையாக அவளிடம் நிகழ்வதை விளக்குங்கள்



• அவர்கள் பருவம் அடையும் போது ஏற்படும் மாற்றங்கள், வியர்வை/உடல் நாற்றம் போன்றவை அவர்கள் மனதை பாதிக்காமல் பாத்துக்கொள்ளுங்கள், நாற்றம் நீக்கும் வாசனைத்திரவியங்கள் போன்றவற்றை உபயோகிக்க சொல்லிக் கொடுங்கள், எக்காரணம் கொண்டும் அருவருப்பு காட்டாதீர்கள்.

- இர.அருள் குமரன் -

நன்றி - உள்ளத்து ஓசை

Sag mir ein gutes Wort

Sag mir ein gutes Wort,
bevor du gehst vom Hause fort,
Es kann so viel am Tag gescheh´n,
wer weiss, ob wir uns weiderseh´n

இன்றைய யேர்மனியத் தினசரிப் பத்திரிகையொன்றில் மரணஅறிவித்தல் பக்கத்தில்
எதிர்பாரத விதமாக இறந்து போன 49 வயதுக் கணவனின் மரணத்தை அறிவித்ததோடு, இதையும் அவர் மனைவி எழுதியுள்ளார்.
இது ஏற்கெனவே எழுதப்பட்ட ஒரு கவிதையாக இருக்கலாம்.
ஆனால் என் மனதைத் தொட்டது.

மரணக் கவலையின்றி...!

இறந்து கொண்டிருக்கிறது
நேற்று உதிர்ந்த மல்லிகை...
இருந்தும்
மணந்து கொண்டிருக்கிறது,
மரணக் கவலையின்றி...!

உயரங்களின் ரசிகன்
ரமேஷ் வைத்யா


nanatri-nesamudan venkatesh

மீண்டும் சுரத்தல்!!!

ஈழநாதன்

தாயே,
நான் என்ன சொல்லிவிட்டேன்
நீயேன்
தளர்ந்த மார்படித்து
ஒப்பாரி வைக்கிறாய்?

களுத்துறை
சிறையறையில்
என் உற்றவன்
அதுதான் உன் மகன்,
முன்னொரு திங்கள்
முந்நூறு நாள் சுமந்து
பெற்றெடுத்த
மூத்த மகன்!
காணமற் போனபின்பு
கனகாலம் காத்திருந்து
போய்விட்டான் என்றழுது
திதி செய்த மூத்தமகன்!
சப்பாத்துக் கால்களுக்கும்
சாவுக்கும் தப்பி
உயிரோடு இருப்பதைச்
சொல்லிப்போக வந்தால்...!
என் முகந்தடவி
முடிகோதி,
மார்போடு சேர்த்தணைத்து
ஏனித்தனை
ஆர்ப்பாட்டம்?

உன் மகன் மூச்சை
தினமும் சுவாசித்த
என் மூச்சை
மோப்பதில்தான்
உனக்கு,
எத்தனை விருப்பம்!

ஈராறு வருடங்கள்
கொழும்புக்கும் களுத்துறைக்கும்
பேயாய் அலைந்ததில்
குழிவிழுந்த கண்களில்தான்
மகனையே கண்டது போல்
எத்துணை மகிழ்சி!

சிறை மீண்டு வந்தவன்
மனிதனே அல்லவென்று
கூப்பிய உன் கரங்களுக்கு
யார் சொல்லிக்கொடுத்தார்கள்?

உன் மகன் இன்னும்
உயிரோடிருப்பதை
செவிவழிக் கேட்டு
மனமெலாங் குளிர்ந்து
மீண்டும் சுரக்கிறதா
முலைப்பால்?

ஈழநாதன்
nantri - Thatstamil

Filmlegende Marlon Brando ist tot

Der Hollywood-Schauspieler Marlon Brando ist tot: Brando starb im Alter von 80 Jahren in einem Krankenhaus in Los Angeles, wie mehrere US-Fernsehsender übereinstimmend berichteten. Brando gilt als einer der besten Schauspieler aller Zeiten. Seine Arbeit brachte ihm unter anderem zwei Oscars als bester Hauptdarsteller ein. Die italienische Schauspielerin Sophia Loren sagte: "Schauspieler wie er müssten unsterblich sein".

Brando drehte im Laufe seiner Karriere dutzende Filme, von denen einige zu Klassikern wurden. Der Durchbruch gelang ihm mit "Endstation Sehnsucht" (1951), es folgten "Julius Caesar", "Die Faust im Nacken", "Meuterei auf der Bounty", "Der Pate", "Der Letzte Tango in Paris". Für seine Rollen in "Die Faust im Nacken" und "Der Pate" bekam Brando den Oscar als bester Hauptdarsteller verliehen.

Später zog sich der Schauspieler zunehmend zurück und war nur noch selten auf der Leinwand und vorwiegend in Nebenrollen zu sehen, wie zum Beispiel in "Apocalypse Now" und "Don Juan De Marco". Deutsche Kinogänger konnten ihn zuletzt 2001 in dem Thriller "The Score" erleben.

Nicht nur Brandos Filmrollen waren exzessiv, auch sein Leben war ein einziges Auf und Ab. Der Filmstar hatte drei Ehefrauen, zahlreiche Geliebte und mindestens elf Kinder. 1990 wurde sein Sohn Christian zu zehn Jahren Haft verurteilt, weil er den Verlobten seiner Halbschwester Cheyenne umgebracht hatte.

Die größte Tragödie musste Brando 1995 verkraften, als sich Cheyenne das Leben nahm. In den vergangenen Jahren lebte der stark übergewichtige Brando zurückgezogen in Los Angeles. Trotz seiner großen Erfolge soll er laut Medienberichten zuletzt gebrochen und verschuldet gewesen sein.

Seine einstige Filmpartnerin Sophia Loren sagte laut italienischer Nachrichtenagentur Ansa, Brando sei ein "wunderbarer" Kollege und ein "großer Könner" gewesen. Zudem sei er ihr "ein sehr teurer Freund" gewesen. In seinem Leben habe es wahre Tragödien gegeben, "und vielleicht hat er sich deshalb gehen lassen".

Quelle Yahoo

கர்நாடக இசை பாடும் ஆப்பிரிக்க குயில்

பேட்ரிக் வீட்டை ஜேசுதாஸின் படங்களே நிரப்புகின்றன.

மணிக்கணக்கில் சம்மணம் இட்டு உட்காருவதுகூட எனக்கு ஒரு சவால்தான் - பேட்ரிக் இன்கோபோ

கர்நாடக இசைபாடும் உலகின் முதல் கறுப்பு ஆப்ரிக்கர் பேட்ரிக் என்கோபோ தென்னிந்திய இசையில் காட்டும் ஆர்வமும் அதில் அவருக்குள்ள திறமையும் நம்மை ஆச்சர்யத்தில் மூழ்கடிக்கின்றன.

ஆர்வமும் அர்ப்பணிப்பும் இருந்தால் மொழியும் இனமும் இசை பயில தடையாகாது என்பதை நிரூபித்துள்ளார் தென்னாப்பிரிக்காவின் 'ஸுலு' பழங்குடியினத்தை சேர்ந்த இந்த 34 வயது கறுப்புக் குயில்.

பிரபல தென்னிந்திய பாடகர் ஜேசுதாசின் பாடல் ஒன்றை கேட்டு மயங்கிய பேட்ரிக், கிறங்கவைக்கும் அந்த இசையை தானும் கற்கவேண்டும் என்று உறுதிபூண்டார்
அதிர்ஷ்டக் காற்று தன் பக்கம் அடிக்க, தென்னாப்பிரிக்காவுக்கு கச்சேரிக்காக வந்த ஜேசுதாசிடம் தனது ஆர்வத்தை வெளிப்படுத்தி, சென்னை வந்தால் தன்னிடம் இசை பயிலலாம் என்று ஒப்புதலை பெற்றார்.

வறுமையால் வாடிய நிலையிலும், போராடிப் பணம் சேர்த்து சென்னையில் வந்திறங்கிய பேட்ரிக், குருகுலவாசம் போல ஜேசுதாசின் வீட்டிலேயே தங்கி பயிற்சி செய்து தனது இசையார்வத்திற்கு தீனி போட்டு வந்தார்.

பல்வேறு கஷ்டங்களுக்கு நடுவிலும் மூன்று ஆண்டுகள் சென்னையில் கர்நாடக இசையை பயின்று தேறினார் பேட்ரிக்.

கர்நாடக இசையை கற்றுப் பாடுவதற்கு வருடக் கணக்கில் கடும் உழைப்பும். பொறுமையும் தேவை. வெளிநாட்டவரான பேட்ரிக்குக்கு மொழியும் ஒரு தடை. ஆனால் அத்தடைகள் எல்லாவற்றையும் தாண்டி அவரால் சரியான உச்சரிப்புடன் ஏழு இந்திய மொழிகளில் பாட முடிகிறது.
பேட்ரிக் தமிழ் ஆல்பம்

இது தவிர தானாகவே 'ஸுலு' மொழியில் பாட்டெழுதி இந்திய ராகங்களில் மெட்டமைத்து பாடி தென்னாப்பிரிக்க ரசிகர்களையும் கவரக்கூடியவர் இவர்.

பேட்ரிக் பற்றி தமிழோசைக்கு கருத்து சொல்லிய பாடகர் ஜேசுதாஸ், அவரை மிகச் சிறந்த மாணவனாக மெச்சினார். எவ்வளவு தடையிருந்தாலும் விடாமுயற்சி ஒரு மனிதனை எங்கு இட்டுச் செல்லும் என்பதற்கு பேட்ரிக் ஒரு உதாரணம்

ஜேசுதாஸ்

எவ்வளவு தடையிருந்தாலும் விடாமுயற்சி ஒரு மனிதனை எங்கு இட்டுச் செல்லும் என்பதற்கு பேட்ரிக் ஒரு உதாரணம் - ஜேசுதாஸ்

கர்நாடக இசையின் பெருமையை உலகறியச் செய்வதே தனது கனவு என்று கூறுகிறார் பேட்ரிக் என்கோபோ.

Quelle - BBC TAMIL.com

சாதனைச் செல்வி: மாளவிகா!

கு. செல்வராசு


படம் : சிவராமன்

ஒருவரின் வாழ்வில் நிகழும் அசாதாரண சம்பவங்கள் அவரின் ஒட்டு மொத்த வாழ்க்கைப் பாதையையே மாற்றிவிடுகின்றன.அப்படித்தான், கனவிலும் நினைத்துப் பார்க்கமுடியாத அந்தத் துயரநிகழ்வு அச் சிறுமியின்வாழ்விலும் நடந்தது.எதிர்பாராமல் நடந்தவெடிவிபத்தில்கைகளையும், கால்களையும் இழந்துவிட்ட சிறுமிமாளவிகாவின் (15) எதிர்காலம் கேள்விக்குறியாய்ப்போனதாகத்தான் பலரும் கருதினர்.

ஆனால், சாதிக்க வேண்டும் என்ற வெறியும், நம்பிக்கையும், ஆக்கப்பூர்வமான சிந்தனையும் இருந்தால், எந்த வெற்றியும் மிகச்சாதாரணமானதே என்று உலகத்துக்கு நிரூபித்திருக்கிறார் மாளவிகா. பத்தாம் வகுப்புத் தேர்வில் மூன்று பாடங்களில் தமிழகத்தில் முதலிடத்துடன் 483 மதிப்பெண் பெற்று சாதனைச் சிகரத்தில் வெற்றிக் கொடி நாட்டியிருக்கும் அவர் வாழ்வின்" பிளாஷ் பேக்':

அது, 2002-ம் ஆண்டு ஜனவரி 11-ம் தேதி. வெள்ளிக்கிழமை. தேசத்தை அதிர்ச்சியடையச் செய்த அச் சம்பவம் நடந்தது.

டிசம்பர் 13 நாடாளுமன்றத் தாக்குதலைத் தொடர்ந்து, பஞ்சாப் மாநிலத்தின் பதிண்டாவிலிருந்து ராஜஸ்தானை ஒட்டிய பாகிஸ்தான் எல்லை நோக்கி இந்திய ராணுவத்தின் 250 ராணுவ லாரிகள், வாகனங்கள் ஆயுதங்களுடன் அணிவகுத்துச் சென்று கொண்டிருந்தன.

அப்போது, எல்லையில் இருந்து சுமார் 30 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள பிகானீரின் உதாசர் என்ற ராணுவப் பகுதி அருகே ஒரு ராணுவ லாரியில் தீப்பிடித்தது.

காதைப் பிளக்கும் சப்தத்துடன் லாரியில் இருந்த ராக்கெட் குண்டுகள் வெடித்து நாலாபுறமும் சிதறின. எங்கும் புகைமயம். மற்ற லாரிகளுக்கும் தீ பரவியது. 70 லாரிகள் சம்பலாயின.

அருகில் உள்ள வீடுகளில் ஜன்னல்கள் அதிர்ந்தன. குண்டுகள் பறந்து வந்து விழுந்தன. அப்படித்தான், டம்ளர் சைஸில் உருளை வடிவில் உள்ளீடற்ற ஒரு பொருள் சிறுமி மாளவிகாவின் வீட்டிலும் வந்து விழுந்தது. உள்பக்கம் வெற்றிடமாகவும், மேல் பகுதியில் மட்டும் லேசாக மூடப்பட்டிருந்தது. பார்க்க அழகாக இருக்கிறதே என்று அதை எடுத்து "ஷோகேஸில்' வைத்தார்.


Photo: R. Ragu

2002, மே மாதம் 26-ம் தேதி. பகல் சுமார் 1 மணி. தரையில் உட்கார்ந்து கொண்டு, தனது கிழிந்துபோன ஜீன்ûஸ "பெவிக்கால்' போட்டு ஒட்டிக் கொண்டிருந்தார் மாளவிகா. ஒட்டிய பகுதியை எதையாவது வைத்தத் தட்ட நினைத்தவரின் கண்களில் அந்தப் பொருள் படுகிறது.

எடுத்துத் தட்டினார். அவ்வளவுதான். எதிர்பாராத அச் சம்பவம் நிகழ்ந்தே விட்டது. அப் பொருள் வெடித்துச் சிதறிது. சுற்றுப் பகுதி முழுவதும் மிகப் பெரிய சப்தம். பகல் 1.10 என்று காட்டிய கடிகாரம் அப்படியே நின்றுபோனது.

அந்தப் பொருளைப் பிடித்திருந்த மாளவிகாவின் கைகள் முழங்கைக்குக் கீழே அந்த இடத்திலேயே சிதைந்து காணாமல் போயின. முழங்காலுக்குக் கீழ் பகுதியில் இரண்டு கால்களின் எலும்புகளும் நொறுங்கிப் போனது.

""பிகானீர் மருத்துவமனையில் ஒரு நாள். ஜெய்ப்பூர் அரசு மருத்துவமனையில் 3 மாதத் தீவிரச் சிகிச்சை. பிய்ந்து தொங்கிக் கொண்டிருந்த கால்பகுதியின் சதைகளை ஒட்ட வைத்தனர். எலும்பு வளர்ந்து ஒட்டிக் கொள்ளும் என்று முதலில் டாக்டர்கள் சொன்னார்கள். ஆனால், 6 மாதங்களுக்குப் பிறகு, அதற்குச் சாத்தியமில்லை; தில்லிக்குத்தான் செல்ல வேண்டும் என்று கைவிட்டுவிட்டனர். அதற்குப் பின், சென்னைக்கு அழைத்து வந்தேன்.'' -பட்ட கஷ்டங்களை நினைவு கூர்கிறார் தாய் ஹேமா.

தந்தை கிருஷ்ணன், ராஜஸ்தான் மாநில குடிநீர் வாரியத்தில் செயல் பொறியாளர். இவர்களது பூர்விகம் கும்பகோணம்.

சென்னை வந்ததும், ஷெனாய் நகரில் உள்ள ஹேமாவின் சகோதரிகள் வீட்டில் தங்கி மாளவிகாவுக்குச் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது. அண்ணா நகரில் உள்ள "போன் அண்ட் ஜாயின்' கிளினிக்கில் டாக்டர்கள் சிவமுருகன், சதீஷ் ஆகியோரின் முயற்சியால் கால் எலும்புகளுக்கு அறுவைச் சிகிச்சை செய்யப்பட்டது.

வலது காலில் பிளேட் வைக்கப்பட்டது. இடது காலில் உடைபட்ட எலும்புப் பகுதியில் ஸ்குரூ போடப்பட்டது. ஜூலை 18-ம் தேதி மாளவிகாவுக்குப் பிறந்த நாள். இழந்த கைகளுக்குப் பதிலாக ஜெர்மனியில் தயாரிக்கப்பட்ட "ஓட்டோ வாக்' என்ற செயற்கைக் கைகளை தந்தை வாங்கித் தந்தார். ஒரு கையின் விலை ரூ.2.5 லட்சம். உடல் அசைவுகளுக்கு ஏற்ப அதில் உள்ள விரல்களை ஓரளவுக்கு இயக்கக் கூடியது இது.

கால் எழும்புகள் ஒட்ட வைக்கப்பட்டு, செயற்கைக் கைகள் கிடைத்த பின்புதான், புதிய வாழ்க்கைப் பயணத்தை நம்பிக்கையோடு தொடங்கினார் மாளவிகா.

2003, அக்டோபர் மாதம் மெல்ல நடக்க ஆரம்பித்தார். அவரது வகுப்புத் தோழிகள் 10-ம் வகுப்புத் தேர்வுக்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தனர். பாதியில் விட்ட படிப்பைத் தொடர வேண்டும்; தோழிகள் 10-ம் வகுப்பு முடிக்கும் போது தானும் முடிக்க வேண்டும் என்ற வெறி மாளவிகாவுக்கு.

10-ம் வகுப்புத் தனித் தேர்வுக்கு, ஷெனாய் நகரில் உள்ள அருள் கோச்சிங் சென்டரில் அக்டோபரில் சேர்ந்தார். காலையில் 2 மணி நேரம், மாலையில் 2 மணி நேரப் பயிற்சி. அவ்வளவு நேரம்தான் ஓரிடத்தில் அமரக்கூட முடியும்.

""தினமும் 3 மணி நேரம் படிக்க ஆரம்பித்தேன். தேர்வு நாள்களில் அதிகாலை 2 மணிவரைகூடப் படிப்பேன். வீட்டில் சத்தம்போட்டு கத்திக் கத்திப் படிப்பேன்'' என்கிறார் மாளவிகா.

செயற்கை விரல்கள் மூலம் தேர்வு எழுத முடியாது என்பதால், மாளவிகா பதிலைச் சொல்லச் சொல்ல மற்றவர்கள் எழுதினர். அப்படி எழுதி இந்தச் சாதனையைப் புரிந்திருக்கிறார்.

அறிவியல், கணிதம் ஆகிய இரண்டிலும் 100 மதிப்பெண்கள். இந்தியில் 97. இந்த மூன்றிலும் தமிழகத்தில் முதலிடம். சமூக அறிவியல் - 97. ஆங்கிலம் - 89. மொத்த மதிப்பெண்கள் - 483.

அண்ணா நகர் அண்ணா ஆதர்ஷ் பள்ளியில் படித்த இவரது சகோதரி காதம்பரி, இந்த ஆண்டு பிளஸ் டூ-வில் 1200-க்கு 1162 மதிப்பெண்கள் பெற்றுள்ளார்.

""எந்தச் சூழ்நிலையிலும் மனத் தளர்ச்சி அடையக்கூடாது. முடியும் என்ற எண்ணத்தோடு தொடர்ந்து முயற்சி செய்தால் வெற்றி உறுதி.'' என்கிறார்.

ஆங்கிலம், தமிழ், இந்தி மூன்று மொழிகளிலும் சரளமாகப் பேசுகிறார்.

""விபத்து நடப்பதற்கு முன்பு நீச்சல், ஸ்கேட்டிங், நடனம் ஆகியவை செய்து கொண்டிருந்தேன். திரும்பவும் நடனமாட வேண்டும். கார் ஓட்ட வேண்டும்.'' என்பது இவரது ஆசை.

எதிர்கால லட்சியம்?

""ஐஏஎஸ்'' - உறுதியாகச் சொல்கிறார்.

""ஐபிஎஸ் படிக்க வேண்டும் என்பது அம்மாவின் ஆசை. ஆனால், அது முடியாது. எனவே, ஐஏஎஸ்-ஆகி மக்களுக்கு முடிந்த அளவுக்குச் சேவை செய்ய வேண்டும். ஊனமுற்றவர்களுக்கு முன்மாதிரியாக இருக்க வேண்டும்.'' என்கிறார் இந்த சாதனைச் சிகரம்.

தமிழகத்திலிருந்து இன்னொரு ஐஏஎஸ்?. வெல்லட்டும்.

nantri-Thinamani

The story of a Little Red Dot

Shoma A Chatterji

Mitra Sen, a young Canada-based Indian filmmaker, is credited with converting an Indian custom into a movement against racism in Canadian schools. The feat has been recorded in a film - Just A Little Red Dot - made by Sen herself.

"It all started when a group of children, who faced racism in their school in Scarborough, went out on a mission to help everyone understand the importance of respecting people for what they are. This initiative was the inspiration for my film,'' says Sen.

Sen, a teacher in that school, not only watched the movement grow from close quarters, she also played a vital role in sparking it off.

When Parvathi, a newcomer from Sri Lanka, stepped into grade five, wearing a little red dot on her forehead, there was a sharp reaction in her class. Some of her classmates were curious, others plain hostile.

Then something happened that took the bindi out of Pravathi's class, beyond the school campus, and turned it into a national controversy.

Parvathi presented Sen with a packet of bindis as a birthday gift. Sen began wearing them to the school and soon her students began emulating her.

However, there was a section of students which did not like this. They would jeer and make racist remarks at students wearing bindis. The conflict did not take long to spill over to town streets and some parents began criticising school authorities for allowing such flagrant defiance of dress code.

What for the children was just a bit of fun, awakened serious misgivings in the minds of the adults. Would their children reject their upbringing? Was the East taking over the West?

The bindi lovers in Sen's school were, however, unperturbed. They began educating their friends about the importance of imbibing alien cultures. They would spend the recess time to communicate with those opposed to their love of the bindi.

Soon they formed the 'The Little Red Dot Club' and the movement rapidly spread to neighbouring towns and cities.

The genesis and the growth of 'The Little Red Dot Club' forms the narrative of Sen's film.

Born in Calcutta, brought up in the UK and now based in Canada, Sen says that when her student presented her with the packet of bindis she thought it was a lovely gesture. "But I did not foresee the undercurrents of hostility that would follow. But looking back I realise that the hostile reaction was more out of ignorance than any racist feelings."

The narrative of Just A Little Red Dot is simple and linear. There are no gimmicks, no pontification and the characters seem to be unaware of the presence of the camera.

Directing children is a challenging task, but Sen has done a great job. "I auditioned more than 400 children...drawing up the final list was not an easy task, " recalls Sen.

But it was all worth it. Just A Little Red Dot has won many international awards.

'The Little Red Dot Club', meanwhile has grown into a national movement. It even has a mission statement now.

"Our goal is to make our generation realise the importance of sharing and understanding the different cultures of the world, so that when we grow up we will know how to cooperate with all people no matter what they look like or where they come from. That is our mission and we are taking steps to make it come true."

The film opens with the little Sri Lankan girl and her neighbour. Sen cleverly juxtaposes cultural differences through deft close-ups and collages. In the 36-minute film, Sen manages to flesh out each character, define tensions and hostilities, and create just the right ambience of a Canadian school.

Sen was in India twice last year. Her film was screened on both occasions. The first time she came to scout locations in Varanasi and Jaisalmer for her new film. The film was screened finally at the Max Mueller Bhavan in Calcutta. She then came in November when her film was screened as part of a special programme on young NRI filmmakers at the Calcutta International Film Festival.

"I am happy that my film has been received well by children and adults alike who have complimented me on the project. Many of them come and tell me at parent-teacher meetings that they learnt a lot from their children's club. I value this much more than all the awards my film has won," she says.

AWARDS WON BY THE FILM

Most Popular Film
14th Chicago International Children's Film Festival

Gold World Medal
New York Festivals Best Multicultural Film

Best Short Film
10th International Film Festival for Children, India

Best Live Action
Short Korean International Family Film Festival

First Place
45th Columbus International Film Festival-Humanities

Grand Trophy
New York Festivals - Best Educational Film

First Place
Short Film Cineduc, Cinema e Educaco, Brazil

Golden Book Prize
26th Roshid Educational Film Festival, Iran.

Quelle - http://www.rediff.com/us/2000/may/08us.htm

என் எழுத்து: சில எண்ணங்கள்

வெங்கடேஷின் மடல் இதழ் 8 இலிருந்து

I.
உங்களை பயமுறுத்துவது என் நோக்கமல்ல. ஆனால், உள்ளபடி, நான் அநுபவிக்கும், அநுபவித்த அவஸ்தைகளைப் பகிர்ந்துகொள்வவே இதை எழுதுகிறேன்.

பல நாள் கதை எழுதவே முடிந்ததில்லை. தினசரி காலையில் கணினி முன் ஒற்றைக்கால் தவம் மாதிரி உட்கார்ந்துகொண்டே இருப்பேன். அஞ்சல்களைப் பார்ப்பேன். மற்றவர்கள் எழுதுவதைப் படிப்பேன். பதில் போடத் தோன்றினால் பதில். அப்புறம், அவசரமாய் எழுதவேண்டிய கட்டுரைகள் ஞாபகம் வரும். கொஞ்சம் இணையத்தில் மேய்ந்து, அடிப்படைச் சரக்குகளை சேகரித்துக்கொண்டு, கட்டுரை எழுதுதல்.

முன்னரே எழுதத் தொடங்கி 2 கேபி, 3 கேபி, 5 கேபி, 6 கேபி ரேஞ்சுகளில் பல கதைகள் எனது 'முடிக்கவேண்டும்' என்ற கோப்பில் காத்திருக்கும். ஒவ்வொன்றாய் மீண்டும் எடுத்துப் படித்துப் பார்ப்பேன். எழுதத் தொடங்கிய போது இருந்த மனநிலை இப்போது படிக்கும்போது இருக்காது. சுவாரசியம் கூடாது. அப்படியே அப்படியே மூடி வைத்துவிடுவேன். பல சமயங்களில் இந்தப் பழைய கதைகளைப் படிப்பதைவிட, புதிதாக எழுதலாம் என்று தோன்றிவிடும். அப்படியே ரம்பிக்கவும் செய்வேன். எண்ணி 30வது வரியில் ஒரு அசுவாரசியம் ஏற்பட்டுவிடும். நிறுத்தி வைத்துவிட்டு, யோசிக்கத் தொடங்கிவிடுவேன்.

கதை எழுதுவதை விட, அதை யோசிப்பது ஒருவிதப் பரவசம் தரும் அநுபவம். சொல்லப்போனால், இதைத்தான் நான் அதிகம் செய்துகொண்டிருக்கிறேன். காலாற நடந்து போகும் எல்லா சமயங்களிலும் ஏதேனும் ஒரு கதை என்னுள் ஓடிக்கொண்டே இருந்திருக்கிறது. இந்த யோசனையை அப்படியே எழுத்தில் வடித்து தரும் இயந்திரம் ஏதேனும் இருக்குமானால் எவ்வளவு செளகரியம் என்று நினைத்துக்கொள்வேன்.

90களில் எனக்குப் பெரும் மனஎழுச்சி இருந்ததுண்டு. மூன்று மணிநேரத்தில் ஒரு சிறுகதை எழுதிவிடும் லாவகம் கைகூடியிருந்தது. எனது பெருங்கூட்டத்தில் ஒருவன், கரைந்தவர்கள் தொகுதியில் உள்ள பல கதைகள் இப்படி எழுதப்பட்டனதாம். மனஎழுச்சி அடங்குவதற்குள் சிறுகதை எழுதி முடிக்கப்பட்டிருக்கும். சுத்தமாக. ஒன்றிரண்டு அடித்தல் திருத்தல்களுடன். பெரும்பாலும் இரண்டாம் படி எழுதுவதில்லை. முதல் படியையே பத்திரிகைக்கு அனுப்பியிருக்கிறேன். ஒரு போட்டோ காப்பி மட்டும் எடுத்து வைத்துக்கொள்வேன்.

கதை எங்கிருந்து தொடங்கும் என்று என்னால் இதுவரை கண்டுபிடிக்க முடிந்ததில்லை. ஏதோ ஒரு சம்பவமோ, கருத்தோ, எண்ணமோ கதையை எழுதத் தொடங்கும். கணினியில் எழுத உட்காரும் போது, முதல் வரி எப்படி வந்துவிழும் என்று இதுவரை தெரியாது. எழுத எழுதத்தான் பாத்திரங்களுக்குப் பெயர் சூட்டுதல், அவர்களின் குணாதிசயங்களை வரையறுத்தல், வாழும் சூழலை நிர்ணயித்தல் போன்றவை நடைபெறும். எழுதும் முன், ஒருமாதிரி இப்படியாகக் கதை எழுத வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொள்வேன். அதற்கான முடிவையும் யோசித்து வைத்திருப்பேன்.

எழுதத் தொடங்கியபின், முடிவு என் கையில் இல்லை. யோசிக்கும் வேகத்தில் தட்டச்சு செய்ய முடியுமென்பதால், யோசனை நினைத்தறியா திசைகளில் பாயத் தொடங்கும். யோசித்தே இராத பல சூட்சுமங்கள் கதையில் தானே வந்து சிக்கிக்கொள்ளும். வளர்ந்துகொள்ளும். சம்பவங்களும் உரையாடலும் கூட தானே பொருத்தமான இடங்களில் அமைந்துகொள்ளும். உரையாடலைத் தவிர்த்தே நான் எழுத முயற்சிப்பேன்.

பல சமயங்களில் உரையாடல், கதையின் அழுத்தத்தைக் குறைத்துவிடுமோ என்ற தயக்கம் எனக்கு உண்டு. உரையாடலை மிக வலுவாகப் பயன்படுத்துபவர் என்ற நான் நம்புவது இந்திரா பார்த்தசாரதியைத்தான். பலர் உரையாடலில் சறுக்கிவிடுவார்கள். கதை அங்கே தேங்கிவிடும். அல்லது நீட்டி முழுக்கி, எந்தப் பயனும் இல்லாமல் தொணதொணக்கும். இதைத் தவிர்க்க நான் ரம்பத்தில் இருந்து கவனமாக ஒரு உத்தியைப் பயன்படுத்தி வருகிறேன். மிகவும் தேவைப்படும் தருணத்தில் என் பாத்திரங்கள் சட்டென இரண்டு மூன்று வரிகள் பேசுவார்கள். முடிக்க மாட்டார்கள். உரையாடலைத் தொடர்ந்து வரும் பகுதி அதை முடித்து மேற்கொண்டு செல்லும்.

ஒரு வகையில் அழுத்தத்தைத் தொடர்வதற்கு இது நல்ல உபாயம்.

கதையில் உணர்வுதான் எனக்குப் பிரதானம். உணர்வு பெரும்பாலும் ஒரு ஊடாட்டத்தின் ஊடேதான் இருக்கும். ஒன்றைச் செய்யலாமா வேண்டாமா என்பது எவ்வளவு பெரிய குழப்பம் என்பது யோசித்துப் பார்த்தால் தெரியும். என் கதைகள் முழுவதும், இந்த ஊடாட்டமும், கேள்விகளும்தான் பின்னிப் பிணைந்து வரும். கீழ் மத்திய தர வாழ்வில் இந்தக் குழப்பத்துக்குப் பெரும் பங்கு உண்டு. இந்தக் குழப்பத்தையே வரிகளில் நீட்டித்துக்கொண்டு போகலாம். அழுத்தம் கூடும்.

மற்றொன்று மெளனம். இதில் எனக்கு வாத்தியார் அசோகமித்திரன். ஒரு உதாரணம். ஒரு பாத்திரம் அநுபவிக்கும் துயரத்தை இரண்டு மூன்று விதங்களில் பிரதிபலிக்கலாம். பாத்திரத்தின் மனநிலைக்குள் போய், பிசையும் வேதனையை வார்த்தைகளில் வடிக்கலாம். இப்படியாக வேதனைப்பட்டான், துயரப்பட்டான் என்று வருணித்துக்கொண்டே போகலாம் (இதைத்தான் நமது புகழ்பெற்ற பெண் எழுத்தாளர்கள் செய்கிறார்கள்). மூன்றாவது, வேதனைப்படுபவனைச் சுற்றியுள்ள உலகை, அவனது நடவடிக்கைகளை, போக்குகளை வெளியில் இருந்து பார்ப்பது. அவன் மனத்துக்குள் போகாமல், அவனது ரியாக்ஷன்களை மட்டும் பதிவு செய்வது. மற்ற பாணிகளை விட, இதுதான் பயங்கர அழுத்தம் தரக்கூடிய பதிவு. சிந்தாமல் சிதறாமல், அந்த வேதனை என்ற உணர்வு வாசகனைப் போய்ச் சேர, இந்தப் பாணிதான் வெற்றிகரமான பாணி. படித்து
முடிக்கும்போது, மனத்தில் திம்மென ஒரு கனம் இருக்கும். வெற்றிகரமாக உணர்வை வாசகன் மனத்தில் கடத்திவிட்டோம் என்று இதற்கு அர்த்தம்.

பல முக்கியக் கதைகள் இப்படிப்பட்டனதாம். சுந்தர ராமசாமியின் விகாசம், வண்ணதாசனின் குமரேசன் என்பவரும்.., வண்ணநிலவனின் தாமிரபரணிக் கதைகள் தொகுதியில் உள்ள பல கதைகள், கந்தர்வனின் கொம்பன்....

இதையெல்லாம் யோசித்து கான்ஷியஸ்ஸாகச் செய்ய முடியும் என்று என்னால் சொல்ல முடியாது. அல்லது என்னால் அப்படிச் செய்ய முடிந்ததில்லை. இப்படியெல்லாம் இருக்கலாம் என்று நினைத்துக்கொள்வேனே தவிர, எழுதும்போது, என்ன வருகிறதோ அதை அப்படியே வைத்துக்கொள்ளவே விரும்புவேன். மேன்மேலும் செதுக்குகிறேன் பேர்வழி என்று என் மேதாவிலாசத்தை அதில் போட்டுத் திணிப்பதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை.

எழுதத் தொடங்கிய 80களின் கடைசி மற்றும் 90களின் தொடக்கத்தில் ஒரே கதையை பல படிகள் எழுதிப் பார்த்திருக்கிறேன். மேன்மேலும் அதைச் செப்பம் செய்து செய்து மாற்றியிருக்கிறேன். அப்புறம், ஒரு கட்டத்தில் அது தேவையில்லாமல் போய்விட்டது.

II.
இந்தக் கணினி / இணைய நிறுவனமான சி·பிக்கு வந்தபின், எழுதும் பரபரப்பு என்பது முற்றிலும் நீங்கிவிட்டது. என் மனநிலைக்கு ஏற்ப கதைகளை எந்த அழுத்தமோ அவசரமோ இல்லாமல் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன். ஒருவிதமான மனமாற்றம் ஏற்பட்டுவிட்டது. கதை யாருக்காக என்பதில் எனக்கு ஏற்பட்ட மனமாற்றம்தான் இது.

கதை அடுத்தவருக்காகத்தான். அதில் சந்தேகமில்லை. னால், முதலில் அதை நான் ரசிக்க வேண்டும், எழுதுவதை அநுபவிக்க வேண்டும் என்ற பக்குவம் கடந்த சில ண்டுகளாக ஏற்பட்டுவிட்டது. அதனால் கதை எழுதுவதில் மந்தத்தனம் வந்துவிட்டதும் உண்மை. மற்றொரு முக்கிய மாற்றம் பத்திரிகைகள்,பிரசுரம், வெளியீடு தொடர்பாக இருந்த சைகளில் ஏற்பட்ட மாற்றம். முன்பெல்லாம், எனக்கு தர்சம் னந்த விகடன்தான் (இன்றும் சையில்லை என்று சொல்லமாட்டேன்). கல்கியில் நிறைய கதை எழுதினேன். குமுதத்தில் எழுதுவதில் தயக்கம் இருந்ததுண்டு.

ஆனால், விகடன் என்று கனவு. அதில் கதை வரவேண்டும் என்று ரொம்பவும் சை. அங்கே, ரமேஷ் வைத்யா என்றொரு நண்பர் உண்டு. அவரிடம்தான் என் கதைகளைக் கொடுப்பேன். படித்துவிட்டு, நன்றாக இருக்கிறது, னால், எடிட்டோரியல் தான் தீர்மானிக்கணும் என்பார். மூன்று நான்கு மாதத்துக்குள் கதை வெளியாகும். னந்த விகடனுக்குக் கொடுத்த எந்தக் கதையும் திரும்பி வந்ததில்லை. எல்லாம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன.

எனக்குள் வேறு ஒரு போராட்டம் இருந்துண்டு. அதில் இருந்து விலக விலக நான் நிறைய தெளிந்திருக்கிறேன்.

1. பத்திரிகைக்கேற்ப கதையிருந்தால் தான் பிரசுரிப்பார்கள். இதன் கராலரி,
பிரசுரிப்பதற்கேற்ப கதை எழுதுவது. சிறுபத்திரிகை உலகில் இருந்து வந்த எனக்கு இது இரண்டும் மனத்தில் ஒப்பவில்லை. விகடன், நான் எழுதிய கதைகளை அப்படியே பிரசுரித்தது. ஒரு வார்த்தை கூட மாற்றியதில்லை. இப்போது வேறு மாதிரி சொன்னார்கள், 'கரெக்டா, அவங்களுக்கு ·பிட் கிறா மாதிரி கதை எழுதறீங்க. அதான், அப்படியே போடறாங்க.' பிரச்சினை எங்கே என்று யோசிக்கத் தொடங்கினேன்.

சிறுபத்திரிகை - வெகுஜன பத்திரிகை என்ற பிரிவினை தந்த குழப்பம் இது. வெகுஜன பத்திரிகை எது செய்தாலும் ஏற்கக்கூடாது. அதன் வணிகம், நோக்கம் நல்லிலக்கியத்துக்கு நேர்மாறானது என்று விளக்கம் கூறினார்கள்.

இப்போது நான் எங்கே நிற்கிறேன் என்று யோசித்தேன். என்னைப் பொறுத்தவரை வணிகம் என்றும் தவிர்க்கமுடியாதது. வணிக வெற்றியில்லாமல், எந்த நல்ல விஷயமும் சாத்தியமில்லை. முன்னேற்றமும் சாத்தியமில்லை. வணிக நிறுவனத்துக்குள் ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு மரியாதை உண்டு. இடம் உண்டு. விகடன் என்ற பத்திரிகை என் எழுத்தில் தலையிடவில்லை. சொல்லப்போனால், மரியாதையே செய்திருக்கிறது.

2. அடுத்து என்னை நிறுத்திய கேள்வி: நான் எந்த வழியில் வருகிறேன்? நிச்சயம் நான் சிறுபத்திரிகையாளன் இல்லை. அதன் சத்தான பகுதிகள் என்னுள் உண்டு. னால், அதன் மெளடீகங்களுக்கு என்னால் உடன்பட முடியாது. அதே போல், நிச்சயம் நான் வணிக எழுத்தாளனும் இல்லை. என்னால் ஒரு தேவிபாலாவாகவோ, ரமணி சந்திரனாகவோ க முடியாது. கவும் விரும்பவில்லை. இடையே ஒரு வளமான பரம்பரை உண்டு. வணிக இதழ்களில், சமரசம் செய்துகொள்ளாத தமது எழுத்துக்களால் இன்றும் நிலைத்து நிற்கும் தி.ஜா, ஜெயகாந்தன், இந்திரா பார்த்தசாரதி, தவன், சுப்பிரமணிய ராஜூ, மாலன் பரம்பரையில் வருபவன் நான்.

நான் எங்கே நிற்கிறேன் என்ற குழப்பம் இப்படித்தான் தீர்ந்தது.

3. எங்கே எழுதினாலும் நான் எப்படி எழுதுகிறேனோ அப்படியேதான் எழுதுகிறேனா? அன்று யோசித்த போதும் சரி, இன்று திரும்பிப் பார்க்கும்போதும், நான் மாறவேயில்லை. நான் எழுதவிரும்பியதை எழுத விரும்பிய வகையில், முறையில் எழுதி வந்திருக்கிறேன். சற்றும் யாருடைய, எதனுடைய அழுத்ததுக்கும் ட்படவில்லை.

இதுபோதும். இதுதான் என் பெரிய பலம். உண்மையில் சொல்கிறேன், நான் தலை நிமிர்ந்து நடக்க ஆரம்பித்தது இந்தத் தெளிவு வந்தபின்புதான். ஒப்பியல் நோக்கில், என் தரம் என் சமகாலத்தில் எழுதும் மற்றொருவரோடு வேறுபடவே செய்யும். படிக்கும் ஒவ்வொருவரின் பார்வை சார்ந்து தரம் தரமின்மை
மாறுபடும். அதற்காக நான் கவலைப்பட முடியாது.

இந்த தைரியம் வந்தபின்பு, பிரசுர சை பெருமளவு குறைந்துவிட்டது. விருப்பப்பட்டபடி, எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன். நான் பிரதிநிதித்துவப் படுத்தும் கீழ் மத்தியதர சமூகத்தை, எனக்குத் தெரிந் வரையில் பிரதிபலித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். பலருக்குப் பிடித்திருக்கிறது. வேறு பலருக்கு பிடிக்காமலிருக்கலாம். நேராக முகத்திற்கு நேரே சொல்லாமல் இருக்கிறார்கள்.

பிடிக்காதவர்கள் குறைசொல்லும்போது ஏற்படும் அதே மனநிலையில்தான், பிடித்தவர்கள் பாராட்டும்போதும் இருக்கிறது. பெரிய வித்தியாசமில்லை.

நேசமுடன்
வெங்கடேஷ்

ஓடுகிற வண்டியோட... - மீளும் நினைவுகள்

ஈழநாதனின் பதிவிலிருந்து.

கொழும்பு போகும் சனம் ஒல்லித்தேங்காயுடன் பயணம் போனது என்று சொன்னேன்.ஒல்லித்தேங்காய் எதற்கு என்று சொல்லவில்லை.தேங்காயில் இடையிலேயே பழுதடைந்த தேங்காய்கள் அவற்றை மூடியுள்ள தும்புடன் நீரில் போட்டால் நன்கு மிதக்கக் கூடியவை.இப்படியான இரண்டு தேங்காய்களை கயிற்றால் பிணைத்து அவற்றை இடுப்பிலை கட்டி நீந்தப்பழகுறதுக்கு பயன்படுத்துவினம்.ஆமி வந்தவுடனை கடலுக்கை குதிச்சு நீந்தாட்டிலும் மிதக்கிறதுக்காவது பயன்படுமே என்று தான் இவற்றையும் கொண்டு போனவை.

தொடர்ந்த இழப்புகளாலை சனம் கிளாலிப் பாதையென்றாலே ஏதோ யமலோகம் போறமாதிரிப் பயப்படத் தொடங்கீட்டுது.கொழும்பு போற ஆக்களை வழியனுப்ப வாறவை.போறவையை ஏதோ பலிக்களத்துக்குப் போற ஆடுகள் மாதிரிப் பார்த்திச்சினம்.

கிளாலி Mapஇதாலை விடுதலைப்புலிகளுக்கும் பெரும் பிரச்சனையாகப் போச்சுது உவ்வளவு வீரம் காட்டிறியள் உதிலை வாற நேவிக்கு அடிக்கக் காணேலை என்று சனம் நேரடியாகக் கேட்கத் தொடங்கீட்டுது.இந்தப்பிரச்சனையை பாராளுமன்றத்திலை கொண்டு போச்சினம் இரண்டு எம்பிமார்.அதுக்கு அரசங்கம் சொன்ன பதில் ஆனையிறவுப்பாதையாலை ஏ 9 றோட்டாலை சனம் போக விடாமல் புலிகள் இயக்கம் தான் தடுத்து வைச்சிருக்கு,கிளாலிப் பிரதேசம் தடை செய்யப்பட்ட பிரதேசம் எண்டு எண்டு அவையள் போகாத ஊருக்கு வழி சொல்லிச்சினம்.இதுவும் புலிகளுக்கு பெருத்த பிரச்சனையாகப் போச்சுது தாங்கள் களத்திலை இறங்கினாத்தான் சரி என்ற முடிவுக்கு வந்திச்சினம்.அப்ப இவ்வளவு நாளும் புலிகள் பாதுக்காப்புப் குடுக்கேலையோ என்று கேட்பியள் சும்மா இரண்டு படகு அங்கையும் இங்கையும் ஓடித்திரியும் .நேவிட்டையோ அல்லது கெலியிலை வாற ஆமிட்டையிருந்தோ பாதுகாப்பு குடுக்கிற அளவுக்கு அவயிட்டை வசதி இருக்கேலை.இப்ப தவிர்க்க முடியாத கட்டம் வந்தவுடனை கடற்புலிகள் காவலுக்கு வந்திச்சினம்.



சனத்துக்கும் கொஞ்சம் நம்பிக்கை ஏனெண்டா வல்வெட்டித்துறை முல்லைத்தீவு பகுதியளிலை கொஞ்ச நாள்களுக்கு முதல்தான் நேவிக்கப்பல்கள் கடற்புலியளிட்டை அடிவாங்கியிருந்தவை அதாலை சனம் கடற்புலிகளை நம்பி கிளாலிப்பாதையை பயன்படுத்தத் தொடங்கியது.

நான் முதல் சொன்ன மாதிரி வலுக் கூடிய இயந்திரங்கள் பூட்டப்பட்டு ஒன்றோடை ஒண்டு கட்டப்பட்டு படகுகள் பயணம் போகத் தொடங்கிச்சுது.வழியடையாளம் ஓலைகள்.கடற்புலிகளின்ரை படகுகள் ரோந்து போகத் தொடங்கிச்சினம்.புலியளின்றை படகுகள் களத்திலை இறங்கின உடனை அதுவே ஆமிக்கும் வாய்ப்பாப் போச்சுது ஏனென்டா கடற்புலியளிட்டை இருக்கிற பெரிய படகுகள் ஆழம் குறைஞ்ச பகுதியிலை போக மாட்டுது ஆனால் நேவி வைச்சிருந்த வோட்டர் ஜெற் எண்டு சொல்லுற அதிவேகப்படகுகள் ஒரு அடி ஆழத்தண்ணிக்குள்ளையும் போகும்.இதாலை நிலமையைத் தனக்குச் சாதகமாய்ப் பயன்படுத்தி காவலுக்கு வரும் கடற்புலியளை அழிக்கவும் போக்குவரத்து செய்யுற பொதுமக்களை சாட்டோடை சாட்டா கொன்று தள்ளவும் நேவி முயன்றுது.


கிளாலிப் பாதை இரண்டு பக்கமும் தங்கடை பலத்தை பரீட்சை செய்து பார்க்கிற களமா மாறிப் போச்சுது தினம் தினம் சண்டைதான்.இரவு 8 மணியளவிலை புலியளின்ரை படகுகள் உலாப்போகும் போய் நேவி தென்படவில்லை என்ற உடனை ஒரு தொகுதி பொதுமக்களின்ரை படகுகள் போகும்.இது பூநகரியிலையும் ஆனையிறவிலையும் இருக்கிற நேவியின்ரை ராடரிலை தெரிந்தவுடனை நேவிப்படகுகள் தயாராகும் சனத்தின்ரை படகுகள் கடல் மத்திக்கு வரும் வரை பார்த்திருந்து விட்டு நேவிப்படகுகள் பாய்ந்துவரும் பிறகென்ன கடற்புலியளின்ரை படகுகள் துரத்தும் இவர்கள் ஓட அவர்கள் கலைக்க அவர்கள் ஓட இவர்கள் கலைக்க கிளாலி அல்லோலகல்லோலப்படும்.சனம் உயிரைக் கையிலை பிடிச்சுக் கொண்டு பயணம் போகும்.இப்பிடி சண்டைக்கு இடையிலை அம்பிட்டு கொஞ்சப்பேர் செத்துப் போனார்கள்.சண்டையிலை தங்களுக்குத் தோவியெண்டா ஆனையிறவிலையிருந்தும் மண்டைதீவிலையிருந்தும் கிளாலிக்கு ஷெல் அடிப்பாங்கள் அதிலையும் கொஞ்சம் காயப்பட்டும் செத்தும் போனது.

இப்படியாக வெறுமனே போய் வாற பாதைக்குக் கூட தைழ்ச் சனம் நிறைய விலை குடுக்கவேண்டியிருந்தது.அக்கரையிலும் இக்கரையிலும் இருக்கிற உறவுகளை இணைக்கும் ஒரே வழியான கிளாலியே சிலவேளைகளில் உறவுகளை நிரந்தரமாகப் பிரித்துவிடும் இடமாகவும் மாறியது.அப்பா வியாபார நிமித்தம் அடிக்கடி கொழும்பு போவார் நான் மோட்டார் சைக்கிளில் ஏத்திக் கொண்டு போய் கிளாலியின் இக்கரையில் விடுவேன்.அப்போது ஊரடங்கு எதுவும் இல்லை அதாலை நடு இரவிலையும் திரும்பிப் போகலாம் நான் போகமாட்டன்.இப்படிப்பட்ட பாதையாளை அப்பாவை விட்டுவிட்டு எப்படி நான் மட்டும் நிம்மதியாக வீடு போக முடியும் வீட்டில் அழுது கொண்டிருக்கும் அம்மாவின் முகத்தை விடியும் வரை பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைவிட கிளாலியின் இக்கரையில் இருந்து நடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பது நல்லதாகப் பட்டது.அதைவிட முக்கியமான ஒன்று அன்று இரவு எந்தவித அசம்பாவிதமும் நடக்கேலையெண்டா அப்பா நல்லபடி அக்கரை போய்ச்சேர்ந்திட்டார் என்று அர்த்தம் அந்த நல்ல சேதியை விடிந்தவுடனை ஓடிப்போய் அம்மாவிடம் சொல்லி அம்மாவின் முகத்திலை தோன்றும் நிம்மதியைப் பார்ப்பது என் மனதுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது.

இந்த நேரத்திலை எனக்கு நிறைய கடற்புலி அண்ணாமார் பழக்கமாய்ச்சினம்.என்ன அண்ணாமார் என்று சொல்கிறேன் என்று பார்த்தீர்களா அப்போதுதான் எனக்கு 12 வயது 12 வயதில் எப்படி மோட்டார் சைக்கிள் ஓட்டலாம் என்றெல்லாம் கேட்கவேண்டாம் ஏனென்றால் நான் அதை 10 வயதிலை இருந்தே ஓட்டத் தொடங்கீட்டன் லைசென்ஸ் என்றெதுவும் யாழ்ப்பாணத்தில் தேவைப்படவில்லை.

தங்களுடைய வலுக்குறைந்த படகுகளுடனும் ஆயுதங்களுடனும் படையினரைச் சமாளிக்க முடியாது என்பது தெரிந்தபோது கடற்புலிகளால் களத்தில் இறக்கப்பட்டவர்களே கடற்கரும்புலிகள் என அழைக்கப்படும் விடுதலைப் புலிகளின் தற்கொலைத் தாக்குதல் பிரிவினர்.கரும்புலிகள் என அழைக்கப்படும் இயக்கத்தின் ஒரு படைப்பிரிவினர் கடற்புலிகளுடன் சேர்ந்து மக்களுக்குப் பாதுகாப்புக் கொடுப்பதில் இறங்கினர்.இவர்கள் வெடி மருந்து நிரப்பப்பட்ட சிறு படகுகளை ஓட்டியபடி கிளாலிக் கடற்பரப்பில் வலம்வந்தனர் இலங்கை இராணுவத்தின் கடற்படைக் கலங்கள் சண்டைக்கு வந்ததும் இவர்கள் தங்களது வெடிமருந்து நிரப்பப்பட்ட படகுகளைக் கொண்டுபோய் அவர்களது படகுகள் மீது மோதி வெடித்தனர்.இதனால் கிளாலிக் கடற்பரப்பில் கடற்படையினரின் நடமாட்டம் குறைந்தது.மக்களும் புலிகளும் வெடிமருந்து நிக்கப்பட்ட இப்படகுகளை "இடியன்கள்" என அழைத்தனர் பெயரைக் கேட்டாலே சிறீலங்கா நேவிக்கலங்கள் ஓடுமளவுக்கு பயங்கரம் நிறைந்தவை இந்த "இடியன்கள்".கிளாலியின்ரை இக்கரையிலை நிக்கிற சனம் நேவி பற்றிக் கதை வரும்போது இண்டைக்கு "இடியன்கள் "உலாவுது பயமில்லை அவங்கள் ஆமியை பார்த்துக் கொள்ளுவாங்கள் என்று கதைப்பதை கேட்டிருக்கிறேன்

வெளிநாடுகளில் வசிக்கும் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து அக்காலத்தில் இடம்பெயர்ந்த எவரும் தம்மைப் பாதுகாப்பாக வழியனுப்புவதற்கு தம்முயிரைக் கொடுத்த இந்த "இடியன்களை" மறந்திருக்கமாட்டார்கள்.விடுதலைப் புலிகளின் கரும்புலிகள் என அழைக்கப்படும் தற்கொலைப்படையைப் பற்றிப் பலரும் பலவிதக் கருத்துகளையும் விமர்சனங்களையும் சொல்லும்போது நான் நினைத்துக் கொள்ளும் ஒரு முகம் இந்த "இடியன்களில்" ஒன்று நான் கும்பிடுற தெய்வம் தான் காப்பாத்திச்சுது என்று சொல்லும் ஒவ்வொருத்தரும் இந்த இடியனுக்காகவும் ஒருகணம் பிரார்த்த்னை செய்திருப்பர் என்றே நினைக்கிறேன்.

இவர்களை நாம் நேரில் பார்த்திருப்போம் ஆனால் அவர்கள் கரும்புலிகள் எண்டு தெரிஞ்சிருக்காது சாதாரணமா புலியள் மாதிரி திரிவினம்.இரவானா படகெடுத்துக் கொண்டுபோய் இண்டைக்கு நேவி சிக்குமா என்று கடலில் காவலிருப்பார்கள்.இரவில் வெடியோசை கேட்கும் போது யார் பெத்த பிள்ளையோ என்று சொல்லும் வாயோடை கண்ணிலை வழியும் நீரைத்துடைச்சுவிட்டவர்களை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.

Posted by Eelanathan at May 16, 2004 11:24 AM

ஓடுகிற வண்டியோட...- மீளும் நினைவுகள்-1
ஓடுகிற வண்டியோட...- மீளும் நினைவுகள்-2
ஓடுகிற வண்டியோட...- மீளும் நினைவுகள்-3

புத்திசாலிச் செருப்பு

புத்தியைச் செருப்பால் அடிக்க வேண்டும் என்று சொல்வார்கள். ஆனால் இப்பொழுது செருப்பே புத்திசாலியாகிவிட்டது. நேற்றைக்கு டிஸ்கவரியில் அடிடாஸின் புதிய காலணியைப் பற்றிய விளக்கத்தைப் பார்த்தேன். உலகிலேயே முதன் முறையாக நுண்செயலி பொருத்தப்பட்ட காலணியை அடிடாஸ் வடிவமைத்திருக்கிறது. ஏன் நுண்செயலி ஓடும் பரப்புக்கு ஏற்றபடி (தார் ரோடு, மண் தரை, புல்வெளி) உங்கள் காலின் அழுத்தம் மாறுபடும் அடிடாஸின் இந்தக் காலணியிலிருக்கும் பாலிமர் நுரைப்பஞ்சுகளின் அழுத்தம் மற்றும் தகவுதிறன் முதலாம் அடியில் கணக்கிடப்பட்டு, கால் அடுத்ததாகத் தரையில் பாவுவதற்கு முன்பு மாற்றியமைக்கப்படும். இந்த முறையில் உயவைக் குறைப்பதன்மூலம் பந்தய வீரரின் வேகம் அதிகரிக்கப்படும், கூடவே வீரரின் உடம்பிலிருந்து தரைக்கு மாற்றப்படும் சக்தி குறைவதால் வீரரின் சக்தி விரயம் தடுக்கப்படுகிறது.

குதிகால் பகுதியில் இருக்கும் இந்த மிகச் சிறிய எலெக்ட்ரானிக் அமைப்பு தொடர்ச்சியாக பரப்பின் தன்மையையும் அணிபவரின் ஓட்டவீதத்தையும் கணக்கிட்டு தன்னைத் தானே மாற்றியமைத்துக் கொள்கிறது. தற்சமயம் பாவனையாளர்கள் பரப்பின் தன்மைக்கு ஏற்றபடி வேவ்வேறு காலணிகளை மாற்றிக் கொள்கிறார்கள். என்னுடைய அலுவலக நண்பன் கோடை காலத்தில் மிதிவண்டியில் வரும்பொழுது ஒரு காலணியில் வருவான், பின்னர் ஆய்வகத்தில் வேறு, மதிய உணவு இடைவேளையில் விளையாட்டுக் கூடம் போய் உடற்பயிற்சி செய்ய ஒரு காலணி, மாலையில் டென்னிஸ் விளையாட வேறு காலணி, மீண்டும் மிதிவண்டி காலணி என்று மாற்றிக் கொண்டே இருப்பான். இதற்கு முக்கிய காரணம், கடினப்பரப்பில் பாவிக்க ஏற்றபடி செய்யப்பட்ட உடற்பயிற்சி காலணி, புல்தரையில் டென்னிஸ் ஆட ஏற்றதில்லை. ஆனால் அடிடாஸின் இந்தக் காலணி பரப்புக்கு ஏற்றபடி தன்னைத்தானே மாற்றிக் கொள்வதால் எல்லா பரப்புகளிலும் பயன்படும்.

டிஸ்கவரியில் இதை வடிவமைத்த குழுவிலிருந்து ஒருவரை பேட்டி கண்டார்கள். அவரிடம் மூன்றுவருடங்களாக நடந்துவந்த இந்தக் கண்டுபிடிப்புத் திட்டத்தின் முக்கியச் சிக்கல் என்ன என்று கேட்டதற்குப் பொருத்தப்படும் மின்சாதனத்தின் எடையை காலணியின் மொத்த எடையான 400 கிராமிற்குப் பத்தில் ஒரு பங்காக (40 கிராம்) வைத்திருப்பதுதான் என்று சொன்னார்.

விலை அதிகமில்லை. 250 அமெரிக்க டாலர்கள்தான். ஆனால் இந்தக் காலணி பல்வேறு விதமான காலணிகளை வாங்குவதைத் தவிர்ப்பதாலும், தேய்மானத்தைக் குறைத்து நீண்ட நாட்கள் உழைக்க வல்லது என்பதாலும் இதன் விலை பொருத்தமானதாகத்தான் இருக்கும்.

நன்றி - வெங்கட்

Fourteenth killer of Srilanka!

Fourteenth killer of Srilanka!

மனமுள்

சுமதி ரூபன் குறும்படம் தயாரித்திருக்கிறார் என்பதை சில வாரங்களின் முன் அறிந்த போது எனக்கு உண்மையிலேயே பெருமையாக இருந்தது. எமது சமூகத்தில் பெரும்பாலும் இப்படியான விடயங்கள் ஆண்களுக்கென்றே முத்திரை குத்தி வைக்கப் பட்டுள்ளன. அந்த விதிகளை விலக்கி இன்னும் இன்னும் பெண்கள் இப்படிப் பல்துறைகளிலும் முன்னுக்கு வரவேண்டும்.

சுமதிக்கு என் மனமார்ந்த பாராட்டுக்களும் வாழ்த்துக்களும்.

இங்கே சுமதி ரூபன் தயாரித்து வழங்கிய குறும்படம்.
மனமுள்

இளைஞனின் குறும்பூவிலிருந்து

திரைப்படம்: Power

இந்த இரவு
பெண்களின் துயரம் போல
ஏன் நீள்கிறது?

இந்தப் பனித்துளி
பெண்களின் கண்ணீரைப் போல்
ஏன் சுடுகிறது?

பெண்மையை இருட்டும்
இந்தக் கேள்வி இருட்டை
எப்போது விரட்டப் போகிறாய்?

வா சூரியனே வா வா
இந்த இருட்டின் தலையில்
ஒரு குட்டு வை
ஒரு குட்டு வை

பெண்களின் பாதையில்
புதிய வெளிச்சத்தைக்
கொட்டி வை

நன்றி - இளைஞனின் குறும்பூ

காந்தியடிகளின் கடைசி நிமிடம்

- ராஜாவின் நினைத்தேன்.. எழுதுகிறேன்...இலிருந்து
மஹாத்மா காந்தி சுடப்பட்ட போது எடுக்கப்பட்ட ஒரு அரிய புகைப்படம்

நன்றி - ராஜா - நினைத்தேன்.. எழுதுகிறேன்...

Thayagam-Photo

முஸ்லிம் சமூகம் தந்த முதல் பெண் தமிழ் எழுத்தாளர்

சித்தி ஜுனைதா பேகம்

முஸ்லிம் சமூகம் தமிழகத்தில் ஒரு சிறுபான்மை சமூகம். மற்றைய சமூகங்களை ஒப்பு நோக்கையில் படித்தவர் விழுக்காடு குறைவாகவுள்ள சமூகம். மொத்த இந்திய நாட்டிலே பெண்களின் படிப்பறிவு குறைவாக இருக்கும் போது சிறுபான்மை இனத்தைச் சொல்ல வேண்டியது இல்லை. மேலும் பெண்கள் குடும்பம் தவிர கல்வி கேள்விகளில் ஈடுபடுதல் என்பது ஆச்சர்யமாகப் பார்க்கப்பட்ட 20ம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப காலத்தில் எல்லோர் புருவங்களையும் உயர்த்த வைத்த ஒரு பெண் ஆசிரியை, பதிப்பாளர் சித்தி ஜுனைதா பேகம் அவர்கள். ஆச்சர்யத்திலும் ஆச்சர்யமான விஷயம் சித்தி ஜுனைதா பேகம் மூன்றாம் வகுப்புவரை மட்டுமே படித்தவர். ஆனால் இவர் நெடுங்கதைகள், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள் எழுதினார் என்பதைவிட எழுதிக்குவித்தார் என்பதே உண்மை. ஒரு பெண் எழுதும் போது அதை வெளியிட ஆதரவு இருக்காது என்பதை அறிந்து இவரே தனது நூல்களை வெளியிட்டும் உள்ளார்.

இத்தகைய ஆச்சர்யமான பெண்மணியை பற்றி நான் முதலில் அறிந்து கொண்டது துபாய் நகரில்தான். ஷார்ஜா தமிழ் மன்றத்தில் என்னைப் பேச அழைத்திருந்த திரு.சடையன் சாபு அவர்கள் இந்த அம்மையார் பற்றிய ஒரு அறிமுகக் கட்டுரையைக் காட்டினார். இப்படி நூதனமாக இலக்கியப்பாதை வகுத்த சித்தி ஜுனைதா பேகம் பற்றி மேலும் அறிந்து கொள்ள, அவரது படைப்புகளை இலத்திரன் பதிவுகளாக முதுசொம் கூடத்தில் நிரந்தரப் படுத்த நான் அவர் வாழ்ந்த நாகூருக்குப் பயணப்பட்டேன்.

இவர் எழுதிய 'காதலா? கடமையா?' என்பது தமிழ் முஸ்லிம் பெண் எழுதிய முதல் நாவல் என்ற அந்தஸ்தைப் பெறுகிறது. இதைப் பெறுவதே என் பிரதான நோக்கமாக இருந்தது. நண்பர் சாபு அவர்கள் நாகூரில் வாழும் சொல்லரசு ஜாபர் முகைதீன் அவர்களை அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார். இவர் ஆச்சிம்மாவின் (சித்தி ஜுனைதா பேகம்) பிள்ளை போன்றவர். ஆச்சிம்மாவிற்கு பெண்ணும், பெண் வயத்துப் பேரனும் உண்டு, சகோதரி (half sister) யின் மூலமாக பிள்ளை உண்டு - முகம்மது ர·பி (கவிஞர் நாகூர் ரூமி) (இவரது அறிமுகக் கட்டுரை இங்கு இடம் பெறுகிறது). சொல்லரசு அவர்களும் சித்தியின் படைப்புகள் தமிழுலகம் அறிய வேண்டி நேர்காணல், கட்டுரை எழுதியவர். (இவரது நேர்காணல் இங்கு இடம் பெறுகிறது). எனவே இவரிடம் அந்த நூல் இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் நான் நாகூர் சென்று விட்டேன். ஆனால் இவரிடம் அந்த நூல் இல்லை. என்னை ஆச்சிம்மாவின் வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அவர்களிடமும் அந்த நூல் இல்லை! ஆனால், புத்தகத்தின் ஜிராக்ஸ் நகலொன்றை முகம்மது ர·பியிடம் (ரூமி) தான் கொடுத்ததாக சொல்லரசு என்னிடம் சொன்னார். ஆனால் ரூமி அவர்கள் நாகூரில் இல்லை! எழுத்தாள நண்பர் இரா.முருகன் அவர்கள் ரூமியை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தி அந்த நூலைச் சென்னையில் ஒரு வழியாகப் பெற்றுத் தந்தார். அது 1938-ல் வெளியாகியுள்ளது. அதன் இலக்கப்பதிவை சென்னை சா·ப்ட் வியூ நிறுவன இயக்குநர் ஆண்டோ பீட்டர் அவர்கள் செய்து தந்தார்.

சித்தி ஜுனைதா பேகம் அவர்களின் பேரன் செல்லமணி ஆச்சி கைப்பட எழுதிய பல டைரி போன்ற பக்கங்களையும், அவர் நூருல் இஸ்லாம் என்ற பத்திரிகையில் எழுதிய 'மலைநாட்டு மன்னன்' என்ற தொடர் கதையையும் முதுசொம்மில் நிரந்தரப்படுத்த என்னிடம் தந்தார்.

சித்தி ஜுனைதா பேகம் அவர்களின் முதல் நாவலை இலக்கப் பதிவாக தமிழ் கூறும் நல்லுகிற்கு அளிப்பதில் தமிழ் மரபு அறக்கட்டளை பெருமை கொள்கிறது. மூலத்தின் இலக்கப் பதிவையும் நல்குகிறது. மேலும் தொடர்ந்து அவரின் நூல்கள் முதுசொம் கூடத்தில் பொது வாசிப்பிற்கு வைக்கப்படும்.

சித்தி ஜுனைதா பேகம் அவர்கள் மிகவும் தன்னம்பிக்கை கொண்ட பெண். அது அவரது இல்லத்தின் நுழை வாயிலில் தொங்கும் பலகையிலேயே தெரிகிறது. தமிழ் ஆண்கள் BA, MA, PhD என்று பெருமையாக போர்டு போட்டுக்கொள்ளும் தமிழ் சூழலில் இவர் 'சித்தி ஜுனைதா பேகம் - பன்னூலாசிரியை' என்று பலகை போட்டுள்ளார். இவரது பெண் என்னிடம் சொன்ன சேதி, சித்தி ஜுனைதா பேகம் தனது பெண்ணின் படிப்பில் மிக கவனமாக இருந்தார் என்பது. தான் படிக்காத படிப்பை தனது பெண் படித்துவிட வேண்டும் என்று அவரை பள்ளி இறுதிவரை படிக்கவைத்துள்ளார். சகோதரி வயிற்றுப் பிள்ளையும், பேரனும் மேற்படிப்பு படித்து ஆங்கில விரிவுரையாளர்களாக உள்ளனர்.

சித்தி ஜுனைதா பேகம் தீர்க்கமான கொள்கையும், விடுதலை உணர்வும் கொண்ட பெண்ணாகத் திகழ்கிறார். தனது இஸ்லாம் சமூகத்தில் சாதிகள் கிடையாது எனினும் தமிழ சாதி வேறுபாடுகள் பற்றி மிக அக்கரை கொண்டிருக்கிறார். திருமூலரின் வசனமான 'ஒன்றே குலம், ஒருவனே தேவன்' என்று தமிழர்கள் வாழவேண்டுமென வலியுறுத்துகிறார். இவரது சமய சமரச சன்மார்க்க நோக்கு இவரது கதைகளில் மிளிர்கிறது. இஸ்லாமை முதன்மைப் படுத்தி இவர் எழுதியிருந்தாலும், மூன்றில் ஒரு பங்குக் கதைகள் இந்துப் பாத்திரங்களை வைத்தே எழுதப்பட்டுள்ளது. மேலும் இவர் சரளமாக திருமூலர். மாணிக்கவாசகர் போன்றோரை மேற்கோள் காட்டுவதிலிருந்து இவருக்கு சைவ சித்தாந்தப் பரிட்சயமும் இருப்பது தெரிகிறது. இவரது நடை 'மென்னடை' என்று பலர் போற்றுகின்றனர்.

அந்நடையை நீங்களும் வாசித்து மகிழ சித்தி ஜுனைதா பேகத்தின் இலக்கிய கூடத்திற்கு வாருங்கள்.


அன்புடன்
நா.கண்ணன்
முதுசொம் இலக்கியக் கூடம்
ஜெர்மனி ஜூன் 22, 2002

Cartoon

Tamilguardian

என்னை அன்பு செய்யுமாறு...

என்னை அன்பு செய்யுமாறு
நான் யாரையும் வருத்திட முடியாது.
நான் செய்யக் கூடியதெல்லாம்
அன்பு செலுத்த தகுந்தவனாக
என்னை மாற்றிக் கொள்வதுதான்.
பிறகு அவர்கள் விருப்பம்.

நன்றி - எழில்நிலா